Σάββατο 23 Απριλίου 2011

ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ...

Η προσδοκία, η αναμονή δηλαδή της επιθυμητής εξέλιξης, αποτελεί   κίνητρο σε κάθε μας δραστηριότητα..Πράττουμε επειδή ελπίζουμε πως η δράση μας θα επιφέρει το αποτέλεσμα που ποθούμε.. Στα πιο σημαντικά και στα πιο ασήμαντα, σε επιλογές ζωής και σε επιλογές καθημερινής τριβής, παίρνουμε τις αποφάσεις μας κάτω από το πρίσμα μιας προσωπικής μας επιθυμίας.. Κάθε απόφαση παίρνει φόρμα και μορφή, σχηματοποιείται δηλαδή, στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης - αν και μερικές φορές όχι ξεκάθαρα αποκρυσταλλωμένης μέσα μας - προσδοκίας..
Όταν οι προσδοκίες μας διαψεύδονται, μας κατακλύζει ένα κύμα απογοήτευσης, μικρό ή μεγάλο, και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την ανεπιθύμητη έκβαση των πραγμάτων εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την ιδιοσυγκρασία μας και τον περιβάλλοντα χώρο.. :),
δηλαδή από το ποιος είναι στο πλάι μας, ποιος μας στηρίζει, ποιοι μοιράζονται  μαζί μας το βίωμα, πόσο συγκλίνουν οι εντυπώσεις μας με τις δικές τους κλπ κλπ..
Ως εκπαιδευτικός θα δώσω ..εκπαιδευτικό παράδειγμα! Θα αναφερθώ σε μένα, που  διδάσκοντας το γνωστικό μου αντικείμενο, προσδοκώ οι μαθητές μου να ανταποκριθούν στα ερεθίσματα, να σκεφτούν, να αλλάξουν στάση απέναντι στα 'προβλήματα', να αλλάξουν τρόπο σκέψης  στη διαχείριση των προβλημάτων, δείχνοντας έτσι πως έχουν "μάθει", πως έχουν δηλαδή υποστεί εκείνες τις 'ευεργετικές μεταβολές', τις οποίες  επιφέρει η απόκτηση της γνώσης, η συνοδευόμενη από 'πνευματική ανάταση',  και όλα τα αυτής παραφερνάλια.. Θέλω να προωθώ τη γνώση - θεωρητική και πρακτική -  του είδους που προφυλάσσει τον καθένα από καταστάσεις στις οποίες φτάνει να αναφωνεί: "στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα!", μαρτυρώντας κατ' αυτόν τον τρόπο έλλειμμα στις γνώσεις και στις δεξιότητες που απαιτούσε η  περίσταση..
[Το "προωθώ τη γνώση",  παρακαλώ να μην εκληφθεί κυριολεκτικά με την έννοια που χρησιμοποιείται στις δασκαλοκεντρικές πρακτικές μάθησης, τις οποίες, ως 'οπαδός' τον νεογραμματισμού, αποφεύγω συνειδητά .. :)]
Κάτω από το πρίσμα της συγκεκριμένης προσδοκίας, κάποτε διαπιστώνω πως η επιθυμία μου δεν πραγματώνεται στο έπακρο, όπως είναι αναμενόμενο άλλωστε, και για το λόγο αυτό ξεκινώ διαλόγους, με αναρτήσεις στο blog,  'εκθέτοντας' εμένα και -ίσως- και τους ίδιους τους μαθητές, παρά την ανωνυμία των γραπτών τους που κατά καιρούς δημοσιεύω. Κρίνω όμως σκόπιμο να διατυπώνονται προβληματισμοί γύρω από τέτοιου είδους ζητήματα εκπαιδευτικής δραστηριότητας, τα οποία -όταν τα κρατάμε κλειδαμπαρωμένα στην τάξη μας- τα καθιστούμε ακόμη πιο δύσκολα από ότι στην πραγματικότητα είναι..Από την άλλη, πιστεύω πως με τη δημοσιοποίηση τους πιθανόν να προκύψει ένας γόνιμος διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων να βοηθήσει, δίνοντας φως σε νέες οπτικές. Η προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο: "η γνώση που μας λείπει είναι η επίγνωση των ορίων, γι' αυτό ζούμε την περιπέτεια των νούφαρων",   στάθηκε αφορμή για ένα διάλογο μεταξύ εμού και του κυρίου Δημήτρη Νταή, Αναπληρωτή Καθηγητή στον Τομέα Άλγεβρας και Γεωμετρίας, στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης.  Επειδή θεώρησα πως στο διάλογο διατυπώθηκαν ένθεν και ένθεν μερικοί αξιόλογοι προβληματισμοί, ζήτησα την άδειά του κυρίου Νταή,  να  δημοσιεύσω ένα μέρος  εδώ. Το πρωτεύον ερέθισμα για το διάλογο που διημείφθη αποτέλεσε το σχόλιο που έγραψε ο  μαθητής μου στο διαγώνισμα της Γεωμετρίας.
Δημήτρης Νταής
Μία εκδοχή: "Εξ αιτίας της προχειρότητας δεν καταφέρνω να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω. Ας υποθέσουμε τελικά ότι το έχω κάνει κι ας τελειώνουμε..."!! (*)

Άλλη εκδοχή: "Αμάν αυτά τα Μαθηματικά! Σιγά μην κάτσω να κοπιάσω με τέτοιες σπαζοκεφαλιές. Ούτως ή άλλως δεν με ενδιαφέρουν. Ας γράψω μια σαχλαμαρίτσα να τελειώνουμε."

Τρίτη εκδοχή: "Ωχ, αυτό το κεφάλαιο δεν το διάβασα. Για να μην παραδώσω λευκή κόλλα, ας γράψω κάτι λογικοφανές. Ποιος ξέρει; Μπορεί να κερδίσω καμιά μοναδούλα..."

[Θυμίστε μου να σας στείλω κάποια στιγμή γραπτό δευτεροετούς φοιτητή σε Τμήμα Μαθηματικών (!) για να δείτε τι γράφει μη μπορώντας να αποδείξει την απειρία των πρώτων αριθμών.... (που ανήκει, κατ' ουσίαν, στην ύλη τής Β' Λυκείου)... Εκεί να δείτε "μαργαριτάρια" (αντί για νούφαρα...)... Και μη χειρότερα...]
Καλή σας μέρα κύριε Νταή! Νομίζω πως αυτή η αντιμετώπιση των μαθητών[ ή και των φοιτητών που βάλατε εσείς στο γενικότερο προβληματισμό] είτε αντανακλά τη στάση όλων μας απέναντι στα πράγματα, που θα μου επιτρέψετε να επιμένω πως χαρακτηρίζεται από προχειρότητα, στα ασήμαντα, αλλά και στα σημαντικά όπως π.χ.οι πολιτικές αποφάσεις, ο 'εκσυγχρονισμός' της Παιδείας, οι αναλύσεις και οι κριτικές των 'απαίδευτων' δημοσιογράφων που διαμορφώνουν την 'κοινή γνώμη', κ.α. είτε διαμορφώνει τη μελλοντική τους στάση απέναντι στα πράγματα. Βεβαίως μπαίνει το ερώτημα ποιο είναι το αίτιο και ποιο το αιτιατό, αλλά όπως και να 'χει, δεν πιστεύετε πως πρέπει οι δάσκαλοι να βάζουμε ένα φρένο σε τέτοιες στάσεις ζωής; Είμαι σίγουρη πως το πιστεύετε.
(Σας θυμίζω να μου στείλετε το γραπτό που αναφέρατε παραπάνω. :)
 

Δημήτρης Νταής
Η προχειρότητα είναι το δίχως άλλο ένας σημαντικός παράγοντας για μια σειρά ολιγωριών. Ωστόσο, επιτρέψτε μου, εκ νέου, να προσθέσω και άλλους (σε ό,τι αφορά στη στάση ορισμένων μαθητών ή φοιτητών έναντι των Μαθηματικών): Ενσυνείδητη απώθηση, αδιαφορία, ή και ανασφάλεια. Τα Μαθηματικά είναι εκ φύσεως απαιτητικά. Σε αντίθεση με άλλα μαθήματα, είναι "αλυσίδα". Π.χ., εάν υπολογίσω ένα (ορισμένο) ολοκλήρωμα και βρω ως αποτέλεσμα το άθροισμα δύο κλασμάτων, ΔΕΝ μου επιτρέπεται να κάνω λάθος στην τελική αποτίμηση τού αθροίσματος (προσθέτοντας, π.χ., αριθμητή με αριθμητή και παρονομαστή με παρονομαστή), ΕΣΤΩ κι αν αυτό ανήκει στην ύλη τού Δημοτικού! Αναλογισθείτε το τι συμβαίνει στον ψυχισμό ενός αμελούς/μέτριου μαθητή που διαπιστώνει (στο Λύκειο) ότι είναι κατάφορτος με πάμπολλα κενά (από τις προηγούμενες τάξεις).....
Για τις πολιτικές αποφάσεις, τον 'εκσυγχρονισμό' τής Παιδείας, και τις αναλύσεις 'απαίδευτων' δημοσιογράφων θα μπορούσα να πω πολλά. Όπως επίσης και για την (απερίγραπτη) ευκολία αποκτήσεως πτυχίου μαθηματικού (που οδηγεί στη δημιουργία εκπ...αιδευτικών αμφιβόλου αξίας). Ωστόσο, όπως αντιλαμβάνεσθε, το fb δεν αποτελεί κατάλληλο forum για την πλήρη ανάπτυξη τέτοιων θεματικών κύκλων. [Όσο για τα "μαργαριτάρια", θα σας τα στείλω όταν κατέβω ξανά στο Ηράκλειο, μετά τις διακοπές τού Πάσχα.] Σας εύχομαι καλές εορτές.

Katerina Kalfopoulou
Ακριβώς αυτή η 'αλυσίδα' που περιγράφετε, με το πολύ εύστοχο παράδειγμα, [ στη Γ' Λυκείου το αντιμετωπίζουμε συχνά, π.χ. άψογη εφαρμογή του Θ. Fermat, αλλά αδυναμία επίλυσης της δευτεροβάθμιας εξίσωσης που προκύπτει κι εγκατάληψη της άσκησης..], είναι που κάνει αποκρουστικά τα Μαθηματικά σε μια εποχή του εύκολου, του άμεσου, του γρήγορου.., από το οποίο δεν ξεφεύγει τίποτα, αλλά πραγματικά τίποτα. Η απόκτηση του απολυτηρίου Λυκείου, του πτυχίου του Μαθηματικού Τμήματος (αυτό, βέβαια, το λέμε εσείς κι εγώ, ρωτήστε αυτούς που έχουν παρατήσει Πανεπιστημιακές Σχολές, δίχως να τις τελειώσουν), όπως και η απόκτηση Διδακτορικού Διπλώματος και πάει λέγοντας.. Δεν μπορώ να βγάλω εμένα έξω από αυτόν τον κύκλο. Προϊόν αυτού του συστήματος είμαι και -δυστυχώς- το αναπαράγω.. Όχι με ευχαρίστηση, όχι με υποταγή, όχι με περηφάνεια και σίγουρα με επίγνωση της ευθύνης που βαραίνει πάνω μου, αλλά και της αδυναμίας να κάνω κάτι περισσότερο από αυτό που κάνω στη σχολική μου τάξη. Δεν μπορεί ένας δάσκαλος να επωμίζεται όλα τα δεινά της κοινωνίας της οποίας είναι επιπλέον μέλος, και μάλιστα όχι από τα ..αξιοσέβαστα! Τουναντίον. Έχετε δίκαιο για την ακαταλληλότητα του χώρου, όμως όταν κάποιος δεν 'φοβάται' να εκτεθεί και λέει αυτό που πιστεύει με την ελπίδα πως 'λέγε-λέγε' κάτι μπορεί και να βελτιωθεί, τότε το λέει όπου του δίνεται η ευκαιρία να το πει.. Κι εσείς μου δίνετε μια καλή ευκαιρία! Καλό Πάσχα! [ θα περιμένω να επιστρέψετε στο Ηράκλειο.]
 
Και προσδοκώ...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ! 
-----------------------------------------------------------------------------------
(*) Την εκδοχή αυτή διατύπωσα εγώ στην ανάρτησή μου και ο κος Νταής την επαναλαμβάνει στο σχόλιο του, για να συμπληρώσει με άλλες πιθανές εκδοχές. 
Αν θέλετε να συμπληρώσετε τις δικές σας εκδοχές, αφήστε το σχόλιο σας! :). 

19 σχόλια:

  1. Χρόνια Πολλά!
    Συμφωνώ με το "Δεν μπορεί ένας δάσκαλος να επωμίζεται όλα τα δεινά της κοινωνίας..." αλλά όταν
    [ στη Γ' Λυκείου το αντιμετωπίζουμε συχνά, π.χ. άψογη εφαρμογή του Θ. Fermat, αλλά αδυναμία επίλυσης της δευτεροβάθμιας εξίσωσης που προκύπτει κι εγκατάληψη της άσκησης..] αυτό το χρεώνεστε εσείς. Δεν με ενδιαφέρει εάν ο καθηγητής στο Γυμνάσιο με πέρασε και δεν μου τα έμαθε με αποτέλεσμα στο λύκειο ή έπειτα στην σχολή μου να θεωρεί δεδομένο ότι τα ξέρω και να μη μου τα ξαναδείχνει. Αντί να κάνετε τόόόόσα άρθρα κάντε video που να τα δείχνετε και να μη χρειάζεται να πληρώνω ιδιαίτερα για να μου τα μαθαίνουν ή να μου τα ξαναθυμίζουν επειδή απλά τα ξέχασα. Δεν δικαιούστε να αρνείστε να μου τα δείξετε τα αυτονόητα για σας. Πληρώνεστε και γι'αυτό. Όπως και για το να με κάνετε να αγαπάω τα μαθηματικά, βγάλτε φωτοτυπίες το θεώρημα του παπαγάλου και μοιράστε το, δεν με νοιαζει πως αλλά η δουλειά σας είναι να μου μάθετε μαθηματικά και να με κάνετε να τα αγαπήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απαιτείς, απαιτείς, απαιτείς... πάντα ανώνυμα και θα έλεγα επιθετικά. Γιατί περιμένεις τα πάντα από ένα καθηγητή; Που είναι η δική σου ευθύνη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνια σου πολλά και καλά!

    Κανονικά θα έπρεπε να διαγράψω το σχόλιο γιατί δεν χαρακτηρίζεται από την πρέπουσα ευγένεια, αλλά, ως εκπαιδευτικός θεωρώ πως πρέπει να μπω στη διαδικασία να σου απαντήσω.
    Το πολύ επιθετικό και απαιτητικό σου ύφος δείχνει πως μάλλον έχεις ταλαιπωρηθεί από τα Μαθηματικά, αλλά ..ας πρόσεχες! :))
    Μη ζητάς ευθύνες από τους άλλους για πράγματα που έπρεπε να έχεις κάνει εσύ.
    Προσωπικά δεν αρνούμαι ποτέ να δείξω και να ξαναδείξω στους μαθητές μου κάτι που δεν κατάλαβαν ή κάτι που δεν θυμούνται, αλλά κάτι που δεν διάβασαν ποτέ και δεν θέλουν να το διαβάσουν όσες φορές και να το πω εγώ πώς θα το μάθουν; Δεν υπάρχει μαγικό ραβδί με το οποίο να μπορεί ο δάσκαλος να βάλει τη γνώση στα "αγύριστα" κεφάλια, που πιστεύουν ότι αυτό που οφείλουν να μάθουν είναι αποκλειστικά ευθύνη των άλλων.
    Η γνώση είναι προσωπική υπόθεση.
    Ο δάσκαλος δείχνει, βοηθάει, υποστηρίζει, επεξηγεί και... πηγαίνει το άλογο στην πηγή. Μέχρι εκεί! Αν το άλογο δεν θέλει να πιεί νερό κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτό.
    Και ένας μαθητής, για να γίνει "καλός μαθητής" οφείλει αρχικά να επωμιστεί την ευθύνη της γνώσης του και να πάψει να ρίχνει συνεχώς τις ευθύνες στον δάσκαλο και να ζητά τα ρέστα από τους άλλους!
    Το να θεωρούμε τους άλλους υπεύθυνους για τις αποτυχίες μας είναι ένα βολικό άλοθι για τη δική μας -όποια- αδυναμία...

    Υ.Γ. Αν αυτό που λες για τα video με τα τριώνυμα το λες στα σοβαρά (που δεν το νομίζω..:)), ρίξε μια ματιά εδώ: τριώνυμο

    Επίσης ρίξε και μια ματιά στα σχόλια που έχουν γράψει μαθητές μου σχετικά με το μάθημα που κάνουμε σχόλια μαθητών

    Ειλικρινά λυπάμαι που έχεις τόσο μένος και τόσο λάθος στάση..
    Χριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αααχ αυτοί οι καθηγητές...
    Αν μένουν στα τυπικά μαθηματικά, προσπαθώντας να ισορροπήσουν τις διαφορετικές αντιληπτικές ικανότητες του κάθε μαθητή μέσα στην τάξη, τότε δεν ενδιαφέρονται αρκετά να ξαναθυμίσουν πράγματα που ο μαθητής ΕΠΡΕΠΕ να τα είχε μάθει σε προηγούμενες τάξεις και να λύσουν απορίες, οι οποίες ΕΠΡΕΠΕ να είχαν λυθεί σε προηγούμενες χρονιές...

    Αν απ' την άλλη μοίραζουν όχι φωτοτυπίες, αλλά ολόκληρο το Θεώρημα του παπαγάλου, τότε είναι κολλημένοι που νομίζουν πως οι μαθητές έχουν όλη την μέρα να την φάνε σε ανούσια μαθηματικά...

    @Ανώνυμο,
    Είναι πάρα πολύ εύκολο να καταλογίζουμε δεξιά και αριστερά ευθύνες... Σημασία έχει, όμως, τι κάνουμε εμείς για εμάς!

    Οι καθηγητές είναι άνθρωποι, δεν είναι θεοί. Και προφανώς κάποιοι καθηγητές είναι επαναπαυμένοι και κάποιοι άλλοι- δυστυχως- δεν είναι έχουν τόσο καλή μεταδοτικότητα. Αλλά έτσι είναι η ζωή και πάντα έτσι θα είναι.

    Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς ένα παιδί που μπορεί να αφιερώνει χρόνο για να είναι στον υπολογιστή, δεν μπορεί να βρει κάποια απάντηση στις απορίες που έχει στα μαθηματικά... Ειλικρινά απορώ...

    Και εγώ κάποτε ήμουν μαθήτρια και όλοι μας. Αλλά ο καθηγητής των μαθηματικών μου - υπέροχος καθηγητής και υπέροχος άνθρωπος- πάντα μου τόνιζε ότι το κύριο μέρος της επιτυχίας είναι η δική μου τριβή με ένα θέμα...
    Συνέχεια έλεγε "Και ο Θεός να κατεβεί και να σου κάνει μαθηματικά, αν δεν πιαστεί το δικό σου το χέρι, δεν θα είσαι ποτέ εκεί που θα ήθελες να έισαι". Και είχε δίκιο φυσικά.

    Αλλά εγώ τον άκουγα και δεν έψαχνα αιτίες ή και αφορμές για να του βρίσκω λάθη και να τον κατηγορώ, παρόλο που ήξερα πόσο πιο βολικό θα ήταν για μένα να πω "αααααααχ δεν το κατάλαβα αυτό και για αυτό δεν έκανα την άσκηση"

    Η μαθηματική σκέψη δεν χαρίζεται ούτε καρδίζεται χωρίς κόπους.

    Και μία εκδοχή: Δεν περίμενα να πέσει άσκηση από αυτό το κεφάλαιο!

    Μία κλασική σκέψη- ακόμα και στην σχολή- είναι η εξής: Ποιά απόδειξη είναι πιθανό να πέσει?
    Ποιά άσκηση είναι πιθανό να μπει?
    Ας διαβάσω αυτές να πιάσω το 5αράκι να τελειώνω...

    Ντρέπομαι να παραδεκτώ ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά είναι η αλήθεια! Και δυστυχώς, τέτοιου είδους αντιλήψεις ξεκινούν απ'το σχολείο ακόμα.

    ΥΓ:Προς θεού, δεν υποννοώ τίποτα απολύτως για το παιδί που έγραψε ό,τι έγραψε στη Γεωμετρία.
    Απλώς με αυτή την αφορμή, παραθέτω και ακόμα μία εκδοχή!

    Χρόνια Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Ginger

    Eννοείται πως η εκδοχή που παραθέτεις δεν ισχύει μόνο στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, (και στο μεταπτυχιακό..), αλλά μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή κι όχι μόνο στο "ξεμπέρδεμα" με τα πτυχία μας! :)
    Μας ακολουθεί στο "ξεμπέρδεμα" γενικότερα..Λέγεται "κανόνας της οικονομίας"! Προσπαθούμε να προβλέψουμε πώς με τον λιγότερο κόπο θα φτάσουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα! Ακολουθούμε δηλαδή τη μέθοδο του ΑΠΕ, όπως λένε κάποιοι μαθητές.
    [ΑΠΕ=Άμα Πιάσει Έπιασε!]
    Λάθος κάνω;
    Αλλά και πώς αλλιώς; Μπορεί κανείς να τα προλάβει όλα, ειδικά όταν είναι άνοιξη κι έχει έξω ένα φως που ξεμυαλίζει εντελώς.. :)
    Να είσαι καλά wannabe Lady of Algebra!
    κι ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο
    cu..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χριστός Ανέστη Κατερίνα!
    Θεωρώ ότι έπραξες πολύ σωστά που δεν έσβησες το σχόλειο ,για να θαυμάσει και ο κόσμος που παρακολουθεί το blog σου την "κορυφαία" ευγένεια ορισμένων!Ενώ η εφεύρεση των blog είναι κορυφαία δημοκρατική κίνηση στο χώρο του Διαδικτύου κάποιοι συνεχίζουν να ζουν στην Λίθινη Εποχή και να μας εντυπωσιάζουν με την ευγένεια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χρόνια σου πολλά Αστέριε!

    Κατανοώ τον εκνευρισμό σου με το αγενές σχόλιο, επειδή κι εγώ εκνευρίστηκα όταν το διάβασα, αλλά περισσότερο λυπήθηκα.
    Πραγματικά με λυπεί το γεγονός να βλέπω νέους ανθρώπους εγκλωβισμένους σε μια ψευδή πρόταση του στυλ:
    "για ό,τι λάθος μου συμβαίνει φταίνε αποκλειστικά και μόνο οι άλλοι", είναι από τα πιο καταστροφικά αξιώματα πάνω στα οποία στηρίζει κάποιος τη ζωή του. Καταδικάζει τον εαυτό του σε μια κατάσταση θυμού και οργής κατά των πάντων και χάνει τις ευκαιρίες που του δίνονται να μάθει, να αλλάξει, να βελτιωθεί και να πετύχει περισσότερα, πετυχαίνοντας κυρίως το δυσκολότερο όλων: την ψυχική ισορροπία!
    Μακάρι να είχαμε μια φόρμουλα που θα οδηγούσε σ' αυτήν.. :)
    Αν υπήρχε θα ήταν το μόνο που θα ήθελα να διδάσκω στα παιδιά..ακόμη και στα πλέον αγενή!:)

    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το "για ό,τι λάθος μου συμβαίνει φταίνε αποκλειστικά και μόνο οι άλλοι" δεν κατάλαβα από που βγήκε. Όσο για την αγένεια μου, ούτε σας πρόσβαλα ούτε καν στον ενικό δεν σας μίλησα αλλά έτσι είναι πάντα όταν αναφέρεις την λέξη "πληρώνεστε"! Στο πρόσωπο σας βλέπω όλους τους καθηγητές που είχα από το Δημοτικό μέχρι το Πανεπιστήμιο στα μαθηματικά, όπως κι εσείς στο δικό μου "νέους ανθρώπους εγκλωβισμένους σε μια ψευδή πρόταση" που "Καταδικάζει τον εαυτό του σε μια κατάσταση θυμού και οργής κατά των πάντων..." κλπ. Αν πληρώνω έναν κτηνοτρόφο να μου φροντίζει τα άλογα και τα δω κάποια στιγμή ψόφια, είναι αδιανόητο να μου πει εγώ τα πήγα μέχρι την πηγή αλλά αυτά δεν πίνανε! και εγώ τι άλλο να κάνω; "Μέχρι εκεί! Αν το άλογο δεν θέλει να πιεί νερό κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτό". Όσο για την δική μου ευθύνη σε όλο αυτό το δημοσιουπαλληλίστικο χάος και στην εκαιδευτική μου διαδικασία; Την ανέλαβα όταν δούλευα part time στο πανεπτισήμιο για να μπορώ να πληρώνω τα ιδιαίτερα μου, ώστε να μάθω τα μαθηματικά που δεν μου έμαθαν τόσοι καθηγητές που ήταν η δουλειά τους. Το ας πρόσεχα επίσης δεν το κατάλαβα. Το ότι δεν τα αγάπησα όμως είναι που με κάνει να ψάχνω blog σαν το δικό σας, μήπως και αγαπήσω κάποια στιγμή την βασίλισσα των επιστημών που έλεγε και ο Gauss. Anyway, συγγνώμη για τον όποιο εκνευρισμό και λύπη σας προκάλεσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Ανώνυμος

    Δέχομαι την ανώνυμη συγγνώμη σου, αλλά λυπάμαι που δεν μπορώ να σε βοηθήσω να καταλάβεις πως με γενικεύσεις, με απόλυτη και άκαμπτη στάση απέναντι σε κάτι που μας ταλαιπωρεί καμιά λύση δεν πρόκεται να δοθεί..
    Άλλωστε, αν πρόσεξες, σχεδόν ταυτόχρονα τέσσερις άνθρωποι, μεταξύ των οποίων κι εγώ, σχολίασαν τη λάθος στάση σου, την αγένεια και το απαιτητικό σου ύφος!
    Αν ψάχνεις blog ανθρώπων που αγαπούν τα Μαθηματικά,επειδή θέλεις να καταλάβεις για ποιους λόγους κάποιος μπορεί να αγαπάει τα Μαθηματικά, είσαι σε καλό δρόμο..:)
    Μπορεί κάποτε να τα αγαπήσεις ή μπορεί να καταλάβεις, εν τέλει, πως δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο να τα αγαπήσεις.
    Δεν είναι υποχρεωτικό για όλον τον κόσμο!
    Αν ψάχνεις όμως blog μόνο και μόνο για να πεις απλώς τον πόνο σου και τον καημό σου, πως έπρεπε δηλαδή να δουλεύεις παρτ τάιμ όταν ήσουν στο Πανεπιστήμιο για να πληρώνεις τα ιδιαίτερα και να μάθεις τα Μαθηματικά που χρειαζόσουν και παρόλα αυτά δεν τα έμαθες, τότε εδώ κολλάει το "ας πρόσεχες"! Και κολλάει κατά κυριολεξία, επειδή έπρεπε να δηλώσεις άλλη Σχολή.
    Αλλά και σε ποια Σχολή δεν εμφανίζονται τα Μαθηματικά; Όπου και να πας μπροστά σου ξεπροβάλλουν! :)
    Από το περσινό μου τμήμα στη Γ' Τεχνολογική κάποιοι πέρασαν στο Μαθηματικό, κάποιοι στο Φυσικό και είναι ενθουσιασμένοι. Και κάποιοι άλλοι που πέρασαν σε ΤΕΙ, Τμήμα Υπολογιστών, ξανακάνουν τα χαρτιά τους με το 10%, γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα Μαθηματικά που χρειάζονται για τη Σχολή. Στο ίδιο τμήμα ήταν όλοι αυτοί και μάλιστα από την Α' Γυμνασίου μέχρι και τη Γ' Λυκείου..Δεν σχολιάζω παραπέρα. Αντιλαμβάνεσαι, ωστόσο, ότι δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζει κάποιος όλους τους καθηγητές σαν μια κατηγορία, ούτε κι όλους τους μαθητές..
    Αλλά ούτε και τα άλογα επίσης..γιατί αν όλα έρχονταν 'πρώτα', τότε δεν θα είχαν νόημα τα στοιχήματα στον Ιππόδρομο!
    Εν πάση περιπτώσει, σου εύχομαι να κερδίσεις όποιο στοίχημα έχεις βάλλει με τα Μαθηματικά, αν και πολύ αργά ανέλαβες την ευθύνη σου!
    Αυτό ακριβώς εννοούμε στον διάλογο με τον κύριο Νταή, που υπάρχει στην ανάρτηση. Οι νέοι πιστεύουν πως μπορούν στα Μαθηματικά να δουλέψουν λίγο πριν τις εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο και να τα καταφέρουν. Αμ δε!
    Είναι σαν να θέλεις να χτίσεις ένα οικοδόμημα παραλείποντας όλους τους ορόφους και ξεκινώντας από το ρετιρέ, επειδή θεωρείς πως μόνο εκεί αξίζει η θέα! :)
    Το "κάθε πράγμα στον καιρό του", είναι άλλη μια σοφή παροιμία, σαν αυτήν την αγγλική που λέει πως "..αν το άλογο δεν πιεί νερό, δεν έχει ευθύνη αυτός που το οδήγησε στην πηγή"! :)
    Και επίσης να σου πω ότι δεν είναι ο πληθυντικός αυτός που κάνει το ύφος μας ευγενές.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ένα αρχικό σχόλιο: δεν υπάρχει βασιλική οδός για τη Γεωμετρία! Η συνέχεια το απόγευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και συνεχίζω... Πριν συμμετάσχω κι εγώ στο χορό της υποστήριξης των άξιων εκπαιδευτικών που προσπαθούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους (γιατί με πνίγει το δίκιο βρε αδερφέ!), θα ήθελα να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ανώνυμο επισκέπτη της σελίδας σου, Κατερίνα, γιατί εξέφρασε με τον πιο απλό και κατηγορηματικό τρόπο αυτό που χρόνια τώρα λέω στους γονείς των μαθητών μου, κυρίως των αδύνατων: δεν είναι το παιδί σου για το λύκειο, δεν είναι για Πανεπιστήμιο, όχι γι' αυτή τη σχολή, στειλ' το αλλού, σε άλλο σχολείο, δε θα τα καταφέρει, του λείπουν βασικές γνώσεις (και όχι μόνο μαθηματικών άλλωστε - αλλά αυτό μας ενδιαφέρει τώρα). Και τι απαντήσεις παίρνω; "Πέρασέ το εσύ (την τάξη), μην το αφήνεις και θα δούμε αργότερα... ας περάσει στη σχολή αυτή και βλέπουμε..." Και το παιδί φυσικά συμφωνεί: "ο καθηγητής με έκοψε - αλλά με την αξία μου πέρασα".
    Το κρίμα σε όλη την κατάσταση είναι ο άγραφος νόμος της Ήσσονος Προσπάθειας - που έχει φανατικούς οπαδούς όχι μόνο στην κατάκτηση της γνώσης, αλλά και παντού. Εγώ όμως, θα εκτυπώσω το μήνυμα του ανώνυμου διαμαρτυρόμενου (ευτυχώς που δεν το έσβησες Κατερίνα μου) και θα το μοιράζω σε αντίτυπα στους γονείς που παρακαλούν για τα βλαστάρια τους. (Και δεν κάνω καθόλου πλάκα!)
    Θα ήθελα όμως να παρατηρήσω κάτι και αν θέλει ο ανώνυμος ας απαντήσει αν έχει άλλη γνώμη. Ποιος μαθητής διαμαρτυρήθηκε ποτέ τα προηγούμενα είκοσι χρόνια, έστω και λίγο, κάθε φορά που μειωνόταν η διδακτέα ύλη; Ποιος μαθητής διατύπωσε την άποψη ότι δεν μπορούν τα μαθηματικά να κρίνονται από τον αριθμό των σελίδων, αλλά από το περιεχόμενο; Ότι ο καθορισμός της ύλης καθορίζει και το μέλλον του; Ποιος μαθητής συνετάχθη με τους καθηγητές που φωνάζαμε για το τσεκούρεμα των μαθηματικών και την ασυναρτησία που κυριαρχεί σ' αυτήν τη -θεωρητικά - αλυσίδα και - πρακτικά- ανακάτεμα χωρίς συνέχεια που μαθαίνουμε στο σχολείο; Από την πρώτη δημοτικού έως και το Πανεπιστήμιο; Κατακερματισμένη γνώση χωρίς συνέχεια, νόημα και εφαρμογή; Και ποιος μαθητής ποτέ διαμαρτυρήθηκε που οι δάσκαλοι του δημοτικού (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν μπορούν να αρθρώσουν μαθηματικό λόγο και να καλλιεργήσουν στους μαθητές τους μαθηματική σκέψη; (πώς να καλλιεργήσεις σε άλλον κάτι που ο ίδιος δεν έχεις;)
    Και τέλος, ποιος μαθητής σκοπεύει άραγε να χωθεί στο πολιτικό μετερίζι και να αγωνιστεί να τα αλλάξει όλα αυτά; Γιατί οι μαθητές μας σε δέκα μόλις χρόνια, τα ξεχνούν όλα αυτά που τους ένοιαζαν όταν ήταν μαθητές, και γίνονται ενήλικες (όχι όμως καλύτεροι από εμάς). Μακάρι να τα αλλάξει ο φίλος ανώνυμος. Θα το κάνει όμως;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Χριστίνα Ζ.

    Για μια ακόμη φορά θίγεις ένα από τα πιο ευαίσθητα θέματα.
    Είναι τεράστιο το κοινωνικό πρόβλημα, που προκύπτει από την ευρύτατη εφαρμογή του νόμου της Ήσσονος Προσπάθειας.
    Και μια από τις συνέπειες της εφαρμογής του, είναι να ζητάει ο ένας τις ευθύνες από τον άλλον και να υπάρχει μια συνεχής αντιδικία.
    Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα γενικότερα..

    Πολύ καλή η ιδέα να εκτυπώσεις το ανώνυμο σχόλιο. Θα τα εκτυπώσω κι εγώ και τα δύο και θα το αναρτήσω στον πίνακα ανακοινώσεων του γραφείου.
    Έχω κατά νου και μια άλλου είδους έρευνα σχετική με τους νέους που στο σχολείο δεν προσπάθησαν όσο έπρεπε, επειδή δεν τους άρεσε το μάθημα, ο καθηγητής, το κλίμα, το εγχειρίδιο.
    Αυτό το 'μαθαίνω μόνο ό,τι μου αρέσει κι ό,τι μου φαίνεται ενδιαφέρον' είναι εντελώς παρεξηγημένο από τα παιδιά.
    Σχεδόν ο,τιδήποτε απαιτεί προσπάθεια για να κατανοηθεί χάνει το ενδιαφέρον του για ένα μεγάλο ποσοστό νέων.
    Και το χειρότερο είναι πως μένουν τα παιδιά με αυτήν την εντύπωση, πως δηλαδή επιλέγουμε πάντα να κάνουμε μόνο όσα μας αρέσουν και μας φαίνονται ενδιαφέροντα, γι'αυτό σοκάρονται σε μεγάλο βαθμό όταν διαπιστώνουν ότι δεν λειτουργούν όλα έτσι στη ζωή..
    Παίρνει χρόνια να ξεπεραστεί αυτό το σοκ, δυστυχώς. Κάποιοι μάλιστα δεν το ξεπερνούν ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Με μεγάλη μου χαρά να σας απαντήσω. Σε όλο το λύκειο που είχα έναν μαθηματικό αλκοολικό εγώ μάζευα υπογραφές για να τον διώξουμε και ούτε οι καθηγητές ούτε οι γονείς μου με άφησαν να τον διώξω τελικά. Στις πανελλήνιες χάρη στα ιδιαίτερα που έκανα, όπως τόσοι μαθητές σε τόσους καθηγητές, έγρεαψα 16,8 στα Μαθηματικά. Στο πανεπιστήμιο άξιζα να μπω ή όχι; Κρίθηκε ότι άξιζα. Στο δε πανεπιστήμιο ο μαθηματικός ήταν ένας κλώνος του Χίτλερ με αποτέλεσμα το μάθημα να είναι απωθητικό. Έτσι πάει. Ελκυστικός ο καθηγητής, ελκυστικό το μάθημα. Άντε πάλι ιδιαίτερα. Αυτό βέβαια με τα ιδιαίτερα βολεύει πολλούς. Βόλευε και την κ.Καλφοπούλου επι 20 χρόνια όπως γράφει. "Κάντε σωστά την δουλειά για την οποία πληρώνεστε, η οποία πέρα από την μεταλαμπάδευση των γνώσεων περιλαμβάνει και το να μεταβιβάσεις πάθος και μεράκι στους μαθητές".
    ΥΓ. Αναρτήστε και τα τρία μου, σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Ανώνυμος

    Στην αγένεια προστίθεται τώρα και η κακοήθεια.
    Πουθενά δεν γράφει πως αυτό με τα ιδιαίτερα "Βόλευε την κ. Καλφοπούλου".
    Το "βόλευε" είναι δικό σου συμπέρασμα.
    Είναι κρίμα όμως που συσσωρεύεται τόση κακία σε νέους ανθρώπους και από μια άσκημη εμπειρία φτάνουν σε τέτοια αρνητικά συναισθήματα που βαραίνουν μέσα τους για όλη τους τη ζωή και καταφέρονται κατά παντός.
    Αφού δεν με γνωρίζεις, γιατί θέλεις να με ταυτίσεις με έναν αλκοολικό καθηγητή που λες ότι είχες; Δεν βλάπτεις εμένα μ' αυτόν τον τρόπο. Τον εαυτό σου βλάπτεις, γιατί τείνεις να αποστρέφεσαι ανθρώπους λόγω επαγγέλματος, ανεξάρτητα από το αν τους γνωρίζεις ή όχι.
    Κι αυτό, αν δεν το προσέξεις, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ καταθλιπτικά συναισθήματα. Εντάξει, όσο και αν ταλαιπωρήθηκες με τα Μαθηματικά (και δεν είσαι ο μόνος) δεν αξίζει να γίνεσαι φαρμακερός.
    Η ζωή παρόλα αυτά είναι ωραία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όχι όχι δεν αποστρέφομαι τους μαθηματικούς. Αυτούς που δεν κάνουν την δουλειά τους αποστρέφομαι, σ'αυτούς καταφέρομαι κι οχι κατά παντός. Οι μαθηματικοί που μου έκαναν ιδιαίτερα ήταν υπέροχοι καθηγητές και άνθρωποι. Το πήρατε λάθος όμως και γι'αυτό φταίω και εγώ που εκφράστηκα έτσι. Εσάς δεν σας ταυτίζω με τους κακούς με τους καλούς σας ταυτίζω κ. Καλφοπούλου. Γι'αυτό και σας διαβάζω και σας σχολιάζω και σας εμπιστεύομαι. 'Αρχισα να διαβάζω το Μηδέν που προτείνετε, του λατρεμένου Ντενί Γκετζ. Αυτό που περίμενα να πείτε εξ αρχής είναι ότι ναι υπάρχουν πολλοι ακατάλληλοι καθηγητές, γι'αυτό θα έπρεπε να υπάρχει αξιολόγηση όπως έξω κλπ. Αντ'αυτού εσείς ασχολείστε με το ύφος μου που να παραδεχτώ ότι δεν είναι το πρέπων, το ενδεδειγμένο, το έτσι το αλλιώς. Εν πάσει περιπτώση επειδή το κουράσαμε πολύ εγώ να ευχηθώ πέρα από το να γίνει αξιολόγηση στα Ελληνικά ιδρύματα ώστε να μείνουν μόνο οι ικανοί, στους οποίους νομίζω ότι ανήκετε κι εσείς, να σας απολαμβάνουν όχι μόνο οι μαθητές σας αλλά κι εμείς από εδώ μέσα. Θα ήταν εγωιστικό εξάλλου...
    Η ζωή και μ'αυτά είναι ωραία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλημέρα σε όλους! Πράγματι θα ήταν πανέμορφη η ζωή αν με μια αξιολόγηση λύναμε τα προβλήματα. Λόγω προσωπικής εμπειρίας και ίσως λόγω ηλικίας,είμαι θα έλεγα λίγο πιο υποψιασμένη και από τους δυο σας- εκτός αν ο καθένας σας κρατάει "κρυμμένα μυστικά". Παίζοντας με ανοιχτά χαρτιά και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, έχετε και οι δύο δίκιο- δε λέτε κάτι το διαφορετικό. Στέκεστε στην ίδια όχθη. Υπάρχουν πράγματι κακοί επαγγελματίες, υπάρχουν πράγματι κακοί πελάτες. Και - αυτή είναι η γνώμη μου - πάντα θα υπάρχουν. Ούτε μια (δήθεν πολλές φορές) (κεκαλυμμένη ίσως) (τύπου) αξιολόγηση μπορεί να λύσει τα προβλήματα. Γιατί μια κακώς εννοούμενη αξιολόγηση μπορεί να φέρει πολύ περισσότερα από όσα επιδιώκει να λύσει. Είπα λόγω ηλικίας, γιατί ο φίλος ανώνυμος είναι σίγουρα μικρότερός μου αφού έχει αυτόν το νεανικό ενθουσιασμό που είχα κι εγώ (και δεν τον έχω αποβάλει - να αλλάξω τον κόσμο προς το καλύτερο - ούτε και η Κατερίνα φυσικά όπως προσωπικά τη γνωρίζω) και την παγιωμένη σχεδόν φανατική πίστη ότι όλα τα ελατήρια που κρύβονται πίσω από τις αξιολογήσεις και λοιπά ωραία που ακούγονται τελευταία, είναι επίσης αγνά όπως τα δικά του κριτήρια. Η εμπειρία μου όμως αρχικά έξω και ύστερα μέσα στη δημόσια εκπαίδευση, δε μου επιτρέπει να απορρίψω ως φανταστικά και αβάσιμα όσα υποστηρίζει ο φίλος (ορκίστηκα κάποτε ότι δε θα υποστηρίξω ποτέ τους κακούς επαγγελματίες του χώρου - και δεν το έχω κάνει), αλλά ταυτόχρονα δε μου επιτρέπει ούτε και να ελπίζω σε τόσο ιδεαλιστικούς στόχους. Θλίβομαι όταν το λέω και όταν το γράφω, υποψιάζομαι έντονα (και φοβάμαι) ότι ο στόχος δεν είναι να μείνουν οι καλοί και σωστοί επαγγελματίες. Έτσι δε θα έχουν τελικά το ποθητό (και για τους τρεις μας) αποτέλεσμα. Τρία στοιχεία ίσως αρκούν για του λόγου το αληθές: 1) ο παράλογος τρόπος οργάνωσης, εφαρμογής και αξιοποίησης των αξιολογήσεων όπως ήδη ετοιμάζονται (άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας) 2) οι γνωριμίες, τα μέσα, τα προσωπικά κριτήρια, οι προτιμήσεις, οι συγγενικές σχέσεις, οι σχέσεις δούναι και λαβείν, δεν πρόκειται να μείνουν έξω από το παιχνίδι (συνήθως οι σωστοί επαγγελματίες δεν έχουν καλή "κοινωνική και εξυπηρετική συμπεριφορά") 3) το αυξημένο βάρος που πέφτει στους διευθυντές των σχολείων (μέσα στα σχολεία, και το ζω καθημερινά, όσοι κάνουν πραγματικά δουλειά δίνουν πόλεμο- έχουν συμπάθειες μεν, αλλά περισσότερες αντιπάθειες).
    Αν αυτή η νοοτροπία της ρουφιανιάς, της βολεψιάς, της κακώς εννοούμενης ενδοεπαγγελματικής αλληλοϋποστήριξης δεν αλλάξει, και εκατό αξιολογήσεις να γίνουν δεν πρόκειται να βελτιωθεί τίποτε. Ο τεμπέλης θα είναι μια ζωή τεμπέλης αλλά συνήθως διαθέτει τις κατάλληλες διασυνδέσεις- το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι - να την περνάει τζάμι. Όποιος δουλεύει το ωράριό του και είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του κάθε πρωί, δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με πράγματα που θα του αποφέρουν τέτοιο προσωπικό κέρδος. Και για να μην παρεξηγούμαι: στις συνελεύσεις του συλλόγου καθηγητών ψήφισα υπέρ της αξιολόγησης έχοντας στο μυαλό μου την ιδεαλιστική αξιολόγηση που μάθαμε στο μεταπτυχιακό. Και πιστεύω σ' αυτήν. Αυτό που με θλίβει αφάνταστα είναι ότι όποιο πράγμα έρθει στην Ελλάδα που έχει εφαρμοστεί με τόση επιτυχία σε άλλες χώρες και δουλεύουν όλα ρολόι, εδώ εκφυλίζεται. Σ' αυτό ακριβώς ζητάμε τη βοήθεια και του φίλου ανώνυμου, που δε με πειράζει που διατηρεί την ανωνυμία του (αρκεί που συνεχίζει να επικοινωνεί μαζί μας) γιατί έχουμε την τάση να στοχοποιούμε εδώ στην Ελλάδα. Βοήθεια χρειαζόμαστε στην αλλαγή νοοτροπίας, στον τρόπο επικοινωνίας και υποστήριξης των άξιων, στην υιοθέτηση αληθινής αξιολόγησης που να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι όχι να ρίχνει στον Καιάδα τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Φοβάμαι όμως ότι τελικά θα μείνουν τα ξερά και θα φύγουν τα χλωρά. Θα ήθελα επίσης να τον παρακαλέσω να μείνει για πάντα υποψιασμένος - φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες. Καλημέρα και πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Ανώνυμος

    Είναι πράγματι πολύ καλό το Μηδέν.
    Όμως το "το δωρεάν δεν αξίζει πλέον τίποτα" είναι που κάνει τη σκέψη στην καθημερινότητά μας να παίρνει μια άλλη, μαθηματικοφιλοσοφική, τροπή.
    Χαίρομαι που διαβάζεις το Μηδέν, είναι από τα αγαπημένα μου. Σου εύχομαι να το απολαύσεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Χριστίνα Ζ

    Συμφωνώ με όσα γράφεις, είμαι κι εγώ υπέρ της αξιολόγησης, με την ελπίδα πως θα γίνεται όπως πρέπει να γίνεται, έξω από διαπλεκόμενα συμφέροντα και μικροπολιτικές.

    Καλή σου μέρα
    κι ευχαριστώ πολύ για τα εκτενή και πολύ ενδιαφέροντα σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πράγματι "το δωρεάν..." ταιριάζει πολύ στη φιλοσοφία "υπάρχουν πάντού γύρω μας, μέσα στη ζωή και τον κόσμο μας τα μαθηματικά". Πολύ πολύ καλό! Και σε κάνει να σκέφτεσαι - όσο το μυαλό σκέφτεται, δεν πιάνει χόρτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή