ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

«Καθώς πηγαίναμε στο σχολείο το άλλο πρωί με το σχολικό, προσπεράσαμε 4 κόκκινα αυτοκίνητα στη σειρά, πράγμα που σήμαινε πως ήταν μια Καλή Μέρα, και γι’ αυτό αποφάσισα να μην είμαι λυπημένος…

Ο κύριος Τζίβονς , ο ψυχολόγος του σχολείου, με ρώτησε μια φορά γιατί 4 κόκκινα αυτοκίνητα στη σειρά έκαναν μια μέρα μου Καλή Μέρα, 3 κόκκινα αυτοκίνητα στη σειρά την έκαναν Σχεδόν Καλή Μέρα, 5 κόκκινα αυτοκίνητα στη σειρά την έκαναν Σούπερ Καλή Μέρα, ενώ 4 κίτρινα αυτοκίνητα στη σειρά την έκαναν Μαύρη Μέρα, μια μέρα δηλαδή που δε μιλάω σε κανέναν, χασομεράω με τα διαβάσματά μου, δεν τρώω το φαγητό μου και δεν ρισκάρω. Είπε ότι προφανώς ήμουν ένα πολύ λογικό άτομο, επομένως απορούσε που έκανα τέτοιες σκέψεις, γιατί δεν ήταν πολύ λογικές.

Εγώ είπα πως μου άρεσαν τα πράγματα να είναι σε μια καθωσπρέπει τάξη. Κι ένας τρόπος να είναι τα πράγματα σε μια καθωσπρέπει τάξη, ήταν να είναι λογικά, ειδικά αν αυτά τα πράγματα ήταν αριθμοί ή επιχειρήματα. Υπήρχαν όμως κι άλλοι τρόποι να βάλεις τα πράγματα σε μια σωστή σειρά. Αυτός ήταν κι ο λόγος που είχα Καλές Μέρες και Μαύρες Μέρες. Είπα επίσης ότι μερικοί άνθρωποι που δουλεύουν σε γραφεία, βγαίνουν από τα σπίτια τους το πρωί κι αν δουν τον ήλιο να λάμπει, νιώθουν χαρούμενοι, ενώ αν δουν πως βρέχει, νιώθουν λυπημένοι. Ωστόσο η μόνη διαφορά είναι ο καιρός και, εφόσον δουλεύουν σε γραφεία, ο καιρός δεν έχει καμιά σχέση με το αν θα έχουν μια καλή ή μια κακή μέρα.»

Είναι κάποιες από τις σκέψεις του Κρίστοφερ Τζον Φράνσις Μπουν, ο οποίος ξέρει όλες τις χώρες του κόσμου με τις πρωτεύουσες τους, όπως και όλους τους πρώτους αριθμούς μέχρι το 7.507. Ο Κρίστοφερ, που δεν του αρέσει καθόλου να βρίσκεται συνωστισμένος με κόσμο, ειδικά με αγνώστους, και δε θέλει κανείς να τον αγγίζει, έχει διαμορφώσει ένα δικό του σύνολο αιτίων – αποτελεσμάτων, για να χαρακτηρίζει μια μέρα ως καλή ή πολύ καλή και να τη βιώνει αναγκαστικά πια ως τέτοια. Γι’ αυτό δε θα λυπηθεί καθόλου ολόκληρη τη μέρα, ό,τι κι αν συμβεί, αν τύχει να δει 5 κόκκινα αυτοκίνητα στη σειρά το πρωί, κάτι που προμηνύει πως η μέρα θα είναι μια Σούπερ Καλή Μέρα.

Όταν κάποτε βρίσκεται στο Λονδίνο στο σπίτι της μητέρας του, σκύβοντας έξω από το παράθυρο ένα πρωί, προσπαθεί να μετρήσει τα κόκκινα αυτοκίνητα στη σειρά, για να ξέρει τι τον περιμένει στη διάρκεια της μέρας και πόσο καλή αυτή προμηνύεται. Όμως διαπιστώνει πως το κόλπο αυτό δεν ισχύει πια, γιατί αν περιμένει αρκετή ώρα, τότε θα περάσουν τρία ή τέσσερα ή πέντε κόκκινα αυτοκίνητα στη σειρά και δε θα είναι καθόλου τυχαίο, όπως όταν πηγαίνει με το σχολικό το πρωί στο σχολείο. Έτσι εγκαταλείπει την προσπάθεια να μαντέψει πως θα είναι η μέρα του, αφού η λογική του του λέει πως αυτό δεν είναι δυνατόν να πετύχει κάτω απ’ αυτές τις νέες συνθήκες.

Ο Κρίστοφερ εμπιστεύεται τη λογική του, όπως και την εξυπνάδα του και την ικανότητά του στα Μαθηματικά, αλλά αναγνωρίζει στον εαυτό του και μια σειρά από προβληματικές συμπεριφορές, τις οποίες απαριθμεί και καταγράφει.

Φαίνεται πως έχει το «γνώθι σαυτόν» ως εγγενές γνώρισμα.

Γνωρίζει ξεκάθαρα τι του αρέσει, τι όχι και γιατί. Ξέρει, παραδείγματος χάριν, πως δεν του αρέσουν καθόλου οι διακοπές.

«…οι άνθρωποι πηγαίνουν διακοπές για να δουν καινούρια πράγματα και για να χαλαρώσουν, όμως εμένα οι διακοπές δε με κάνουν να χαλαρώνω. Εξάλλου μπορείς να δεις καινούρια πράγματα κοιτάζοντας τη Γη από το μικροσκόπιο ή σχεδιάζοντας το σχήμα του στερεού που δημιουργείται όταν 3 ισοπαχείς κυλινδρικές ράβδοι διασταυρώνονται υπό ορθές γωνίες. »

Ο Κρίστοφερ, ο νεαρός ήρωας στο βιβλίο του Μαρκ Χάντον, « ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ», από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, βλέπει κάτω από το δικό του πρίσμα, κάτω από τη δική του γωνία, που φαντάζει "ορθή", με γνώμονα την ιδιότυπη λογική του, τον παράξενο και πολύπλοκο κόσμο που τον περιβάλλει και μας κάνει να προβληματιστούμε για τη σύνθετη δομή του κόσμου μας, αλλά και για τον ίδιο μας τον εαυτό, γεμίζοντας μας ωστόσο με αισιοδοξία.

------------------------------

Σχόλιο: 11 Ιουνίου 2018
Εμένα, σε αντίθεση με τον Κρίστοφερ οι διακοπές μου αρέσουν πολύ. Μου αρέσει να μένω με τις ώρες στο θαλασσινό νερό. Να κολυμπώ. Παλιά έκανα windserf, τώρα δεν κάνω. Τώρα μόνο κολυμπάω και διαβάζω βιβλία. Και μερικές φορές ξαναδιαβάζω  βιβλία που θυμάμαι ότι τα είχα διαβάσει και μου άρεσαν πολύ, αλλά δεν θυμάμαι καθόλου την ιστορία τους. Αυτό το έκανα δυο καλοκαίρια πριν. Και διαπίστωσα πως από τα πέντε βιβλία που είχα διαβάσει και ξαναδιάβασα μου άρεσαν (και πάλι) και τα πέντε!
Και φέτος το καλοκαίρι περιμένω πώς και πώς να διαβάσω ξανά Καμύ και Κούντερα και άλλα πολλά.