Σαν σήμερα, τέσσερα χρόνια πριν, ο Ντενί Γκετζ έφυγε από τη ζωή. Με μια σύντομη και λιτή αναγγελία μετρημένων λέξεων, με ανύπαρκτα σχήματα λόγου, σαν τυπωμένη σιωπή, ανακοινώθηκε η μεγάλη απώλεια. Έτσι τσιγκούνικα και ματζίρικα ανακοινώθηκε ο θάνατος του ανθρώπου που δεν φείδονταν τις λέξεις στις ατέλειωτες σελίδες λυρισμού και σχημάτων λόγου και φαντασίας, εκεί όπου κινούνταν πάντα η γραφίδα του, στο μετερίζι της Τέχνης και των Μαθηματικών, ανάμεσα στον άνθρωπο και τον συνάνθρωπό του, ανάμεσα στον άνθρωπο και τον ίδιο τον εαυτό του. Είναι ένα απο τα γνωρίσματα του Ντενί Γκετζ που θα το αγαπώ πάντα. Η εμμονή του να αγαπάμε τον εαυτό μας, γιατί, όπως έλεγε, όποιος δεν αγαπάει πρώτα τον εαυτό του δεν είναι σε θέση να αγαπήσει κανέναν.
Κι όταν δεν αγαπάς πραγματικά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα καλά. Κι από την άλλη, αν δεν ξέρεις να χειρίζεσαι τα πράγματα σωστά, σε κατατρέχει η μοναξιά..
Τέοιους ισχυρισμούς, και μάλιστα με μαθηματικές αποδείξεις, βρίσκουμε συχνά στα κείμενα του Γκετζ.
Παραθέτω, ως παράδειγμα, ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο το "Το δωρεάν δεν αξίζει πλέον τίποτα", από τις εκδόσεις Κέδρος.
**************************************************************************
Μόνος μέσα στη σφαίρα
Στα μαθηματικά, ένα από τα συστήματα γειτνιάσεων του Μ αποτελείται από την οικογένεια των σφαιρών με κέντρο Μ και ακτίνα r: Β (Μ, r).
Και μέσα σε αυτήν τη σφαίρα, εκτός από μένα, μπορεί να συμβεί να μην υπάρχει κανένας άλλος. Στα μαθηματικά τότε λέμε ότι το Μ είναι "απομονωμένο", ναι, όπως στη ζωή. Ένα στοιχείο είναι απομονωμένο, εάν μπορούμε να οικοδομήσουμε γύρω από αυτό μια σφαίρα μέσα στην οποία δεν υπάρχει κανένα άλλο εκτός από αυτό. Σφαίρα ή όχι, ένα πράγμα είναι σίγουρο, στην Εξορία του Αδάμ ή οπουδήποτε αλλού, για όλες τις πιθανές γειτνιάσεις, ο πιο κοντινός μου γείτονας είμαι εγώ. Έχω συμφέρον να τα πηγαίνω καλά με τον εαυτό μου.
Επέκταση του σύμπαντος
Πάρε ένα μπαλόνι, σχεδίασε πάνω του σημεία. Μέτρησε τις αποστάσεις μεταξύ των σημείων. Φύσηξε μέσα στο μπαλόνι. Μέτρησε ξανά τις αποστάσεις. Σύγκρινε. Όλες οι αποστάσεις έχουν αυξηθεί! Κάθε σημείο έχει απομακρυνθεί από όλα τα άλλα! Επέκταση του σύμπαντος.
Και με τους ανθρώπους τι γίνεται;
Θεώρημα: το ότι απομακρυνόμαστε από κάποιον δε σημαίνει ότι πλησιάζουμε σε κάποιον άλλον. Μπορούμε να απομακρυνθούμε από όλον τον κόσμο ταυτοχρόνως.
Προσοχή! Σας προειδοποιώ αν το μπαλόνι εξακολουθήσει να φουσκώνει, οδεύουμε κατευθείαν στη μοναξιά.
Και με τους ανθρώπους τι γίνεται;
Θεώρημα: το ότι απομακρυνόμαστε από κάποιον δε σημαίνει ότι πλησιάζουμε σε κάποιον άλλον. Μπορούμε να απομακρυνθούμε από όλον τον κόσμο ταυτοχρόνως.
Προσοχή! Σας προειδοποιώ αν το μπαλόνι εξακολουθήσει να φουσκώνει, οδεύουμε κατευθείαν στη μοναξιά.
**************************************************************************
Τόσο όμορφα και τόσο απλά, περιέγραφε τον άνθρωπο μέσα από τα Μαθηματικά. Ο άνθρωπος ένα σημείο Μ στο κέντρο μιας σφαίρας, κι ένα σημείο Μ πάνω σε ένα μπαλόνι που ανελέητα φουσκώνει...
Κι ο αγαπημένος μας Ντενί, τέσσερα χρόνια τώρα, κλεισμένος μες στη μοναξιά που, από τη γέννησή του, το είδος μας στοιχειώνει...
