Σήμερα τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων έκαναν πολλά νέα παιδιά να κλάψουν είτε από χαρά είτε από λύπη, μπροστά στους αναρτημένους πίνακες με τις βαθμολογίες που πέτυχαν. Όταν στις 12.00 περίπου το μεσημέρι έφτασα στο Πρότυπο ΓΕΛ Μυτιλήνης, υπήρχαν αρκετά πηγαδάκια μαθητών και μαθητριών, που άλλοι έκλαιγαν κι άλλοι γελούσαν. Υπήρχε και μια φωνή, άλλοτε αγοριού, άλλοτε κοριτσιού, άλλοτε εκπαιδευτικού που έλεγε "Ο Κουρός αρίστευσε!".
Για τον Κουρός, μαθητή της Γ' Λυκείου, είχα ακούσει καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς τα καλύτερα από τους συναδέλφους του Πρότυπου Λυκείου, του οποίου έχω την παιδαγωγική ευθύνη, ως Συντονίστρια Μαθηματικών, αλλά το παιδί δεν είχε τύχει να το γνωρίσω.
Άφησα πίσω μου τα πηγαδάκια των παιδιών κι ανέβηκα στην αίθουσα τελετών να παρακολουθήσω την ημερίδα "Ξένος-Άλλος-Διαφορετικός. Ταυτότητα και Ετερότητα στη Λογοτεχνία". Είχε αρχίσει ήδη η τρίτη εισηγήτρια, όταν μπήκε στην αίθουσα ένας πολύ ψηλός και λεπτός νεαρός, με ένα t shirt, που είχε πάνω το ... Πυθαγόρεια Θεώρημα! Έγινε ένα σούσουρο στην αίθουσα: Ο Κουρός, ο Κουρός... Επιτέλους, συναντούσα τον Ιρανό μαθητή που επαινούσαν οι καθηγητές του και δεν είχε τύχει μέχρι εκείνη τη στιγμή να γνωρίσω. Αν και είναι αγένεια όταν κάποιος βρίσκεται στη μέση της εισήγησής του να σηκώνεσαι και να φεύγεις, υπέπεσα στην καθόλα ανάρμοστη συμπεριφορά, για να πάω δίπλα του και να τον συγχαρώ.
Ένα παιδί γλυκό, ευγενικό, με άψογα ελληνικά, που θα περνούσε άνετα για ημεδαπός, δέχτηκε ταπεινά τα συγχαρητήρια μου. "Θα ήθελα να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. Να σου πάρω συνέντευξη", του είπα. "Όποτε θέλετε", απάντησε ευγενικά. Μετά το ξανασκέφτηκα. "Θα σε ζαλίσουν τα κανάλια σήμερα, ας το αφήσουμε". "Με ψάχνουν ήδη" είπε και το χαμόγελο δεν έφυγε στιγμή από τα χείλη του. "Θα σε αναζητήσω κάποια άλλη στιγμή", του είπα και επέστρεψα στη θέση μου, για να παρακολουθήσω επισταμένως τις πολύ ενδιαφέρουσες εισηγήσεις, χωρίς όμως να έχω πρότερη γνώση για το περιεχόμενο τους, οπότε, όταν ήρθε η σειρά του ΣΕΠ (Συντονιστή Εκπαίδευσης Προσφύγων), Διονύση Παύλου, να κάνει τη δική του εισήγηση, καταλήφθηκα από κύματα συγκίνησης, μαθαίνοντας για το βιβλίο "Μονόλογοι σε καραντίνα. Έφηβοι πρόσφυγες γράφουν στον καιρό της πανδημίας", του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (2020), το οποίο υπάρχει ελεύθερο στο διαδίκτυο και μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας εδώ . Ανάμεσα στα κείμενα είναι και το κείμενο του δεκαεπτάχρονου Κουρός, με το ψευδώνυμο Δαρείος και τίτλο "Μου αρέσει να βλέπω τη θάλασσα", το οποίο αξίζει να διαβαστεί, ειδικά σήμερα που οι πηχυαίοι τίτλοι στα ΜΜΕ κάνουν λόγο για τον Ιρανό πρόσφυγα, Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί, που αρίστευσε στις Πανελλαδικές! Ούτε τρία χρόνια καλά καλά δεν είχε στην Ελλάδα κι όμως κατάφερε το ακατόρθωτο. Πέτυχε το στόχο του.Έμαθε τη γλώσσα σε τέτοιο βαθμό, που κατάφερε να αριστεύσει στη Φυσική, στη Χημεία και στα Μαθηματικά, κουβαλώντας μέσα του εμπειρίες που πολλούς από εμάς θα τους είχαν, αναμφιβόλως, θέσει εκτός τροχιάς...
Υπάρχει ελπίδα, τελικά!
Σε ευχαριστούμε πολύ Κουρός και σου ευχόμαστε από καρδιάς να πετυχαίνεις πάντα όσα είναι ... ακατόρθωτα για εμάς!
https://www.facebook.com/watch?v=368095522091980