ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ!
Δεν φταίνε μόνο αυτοί!! Κι όπως φαίνεται ολοένα και περισσότεροι είναι οι πολίτες αυτής τη χώρας που αντιλαμβάνονται το πραγραματικό πρόβλημα στο χώρο της Παιδείας, [το οποίο σημειωτέον δεν είναι αποκλειστικότητα της χώρας μας...], όπως, π.χ., η Eλενη Mπιστικα που γράφει:
Καλά ήταν τα στερημένα χρόνια τότε, στα δημόσια και στα ιδιωτικά σχολεία. Συμμαζεμένα ήταν τα παιδιά κι έμεναν κοντά στις οικογένειές τους. Δεν φταίει το σύστημα, αλλά η όλη νοοτροπία της κοινωνίας που άλλαξε στόχους, δάσκαλοι και γονείς που ενέταξαν τη μόρφωση στα... ράφια του καταναλωτικού συστήματος. Μεγαλύτερες αποδοχές και εργασιακή ασφάλεια απαιτούν οι διδάσκοντες, περισσότερη ελευθερία απολαμβάνουν τα παιδιά, λόγω του ότι στα περισσότερα σπίτια εργάζονται πλέον και οι δύο γονείς, ενώ οι γιαγιάδες απομακρύνθηκαν από την εστία, όπου έπαιζαν ενεργό ρόλο. Με υπολογιστή και ξένη γλώσσα στην Πρώτη Δημοτικού, με έμφαση στην ελληνική γλώσσα στο Λύκειο, με στροφή στις έρευνες και στις διατριβές αντί για την «παπαγαλία» δεν εξισώνονται στον αιώνα τον άπαντα τα δημόσια με τα ιδιωτικά σχολεία. Το ξέρει η υπουργός εξ ιδίας πείρας, που έχει το παιδί της, καλό μαθητή, σε καλό ιδιωτικό σχολείο. Τα δημόσια σχολεία θέλουν καλύτερα κτίρια, θέρμανση τον χειμώνα, χώρους για άθληση, ευσυνείδητους δασκάλους με συναίσθηση της αποστολής τους. Ολα τα άλλα, τα τεχνικά εφόδια, η χρήση των υπολογιστών, είναι λεπτομέρειες. Ολη μέρα στα facebook είναι οι μαθητές και στα παιχνίδια. Η απομάκρυνση από το σχολικό βιβλίο είναι μέγα λάθος. Μαθαίνουμε ανάγνωση, δεν πατάμε πλήκτρα, όταν είμαστε έξι χρόνων. Το βιβλίο περιέχει στις σελίδες του την αίσθηση του καθήκοντος. Ο υπολογιστής γίνεται παιχνίδι στα νεαρά μυαλά, χωρίς την πρέπουσα επίβλεψη. Ας αφήσουμε τις προτάσεις και τις ιδέες, που έρχονται από την Ε.Ε. μαζί με κονδύλια ευπρόσδεκτα, και ας σκύψουμε στο πρόβλημα, που είναι: ευχαριστημένοι δάσκαλοι, αντάξιοι της αποστολής τους, και παιδιά που μπαίνουν στην τάξη όχι για να βαρεθούν ομαδικά, αλλά για να μάθουν. Καλές και άγιες οι νέες προτάσεις, αλλά ανήκουν στη σφαίρα του μη πραγματικού...
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=3174
Αμάν πια αυτή η εμμονή σου με τους δασκάλους! Τόσο πια σε πειράζει που όλοι τα έβαλαν μαζί τους; Δε θέλω να το παινευτώ, αλλά όταν όλοι- και ξέρεις ποιους εννοώ, τα βάζουν με τους καλούς δασκάλους και επιδιώκουν να βάλουν εμπόδια στο έργο τους, καταλαβαίνεις πού το πάνε! Καλό αγώνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Κατερίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατάω αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα από το άρθρο,που δημοσιεύεις και ενίσταμαι μόνο στην δαιμονοποίηση του Η/Υ που έντεχνα παρουσιάζει ο συντάκτης του άρθρου.Επιτέλους, ο Η/Υ δεν είναι μόνο το FB,δεν είναι μόνο το Internet δεν είναι μόνο τα video games!!!Η διδασκαλία του Η/Υ φιλοδοξεί -έτσι θέλω να πιστεύω στην εξοικίωση του παιδιού μ'ένα απείρων δυνατοτήτων εργαλείο!!Ο Η/υ δεν δημιουργεί κατ'ανάγκη αποξένωση του ανθρώπου!!Την αποξένωση την δημιούργησε η άθλια καταναλωτική κοινωνία και όχι ο Η/Υ από μόνος του,μεγάλη απόδειξη ότι μιλάμε και ανταλάσουμε γνώμες μέσω ενός Η/Υ,και αν ο΄χρόνος της επαγγελματικής μας ενασχόλησης ήταν πιο γεναιόδωρος θα ανταλάσσαμε απόψεις και δημόσια-πχ Λέσχη.Θυμίζω ότι το πηρούνι δεν βγάζει από μόνο του μάτι αλλά βοηθάει ο άνθρωπος που το κρατάει!