ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ

λίγα λόγια για όσους δεν ήταν εκεί, ενώ θα ήθελαν να είναι

Πριν πω ο,τιδήποτε άλλο, πιστεύω πως πρέπει να σταθώ στο "μαθηματικό πανηγύρι", εννοιολογικά, γιατί αναμφιβόλως είναι αξιοπερίεργο πως δυο λέξεις όπως το πανηγύρι από τη μια, που πάει να πει ομαδική και βαβουριάρικη χαρά, και τα μαθηματικά από την άλλη, αυτό το άντρο της αυστηρότητας, μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο ονοματικό σύνολο! Την πρώτη φορά που το άκουσα, τέσσερα χρόνια πριν, να το προτείνει ως ιδέα ο ένας εκ των δημιουργών της ομάδας Θ+Φ, απόρησα κι εγώ, όπως απορούν και πολλοί που το ακούν για πρώτη φορά σήμερα.

Τι είναι το "μαθηματικό πανηγύρι";

Είναι ένα διήμερο πανηγύρι που διοργανώνει η ομάδα Θ+Φ, όπου καλεί να πάρουν μέρος όλες οι μαθητικές ομάδες, οι οποίες λειτούργησαν λέσχη ανάγνωσης στο σχολείο τους. Οι ομάδες των μαθητών έρχονται για να δείξουν τι έκαναν ή τι έμαθαν ή να μη δείξουν τίποτε και απλά να παρακολουθήσουν τις άλλες ομάδες και να πάρουν ιδέες ή να ακούσουν μόνο τις -ειδικές για μαθητές- ομιλίες ή να παίξουν στο παιχνίδι γνώσεων από τον ευρύτερο χώρο των μαθηματικών ή -που είναι και το καλύτερο- να κάνουν όλα τα παραπάνω και να περάσουν όμορφα! Αυτό το τελευταίο, πιστεύω, έγινε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας, στη Θεσσαλονίκη, όπου πραγματοποιήθηκε το 3ο Μαθηματικό Πανηγύρι με τη συμμετοχή δεκατεσσάρων ομάδων οι οποίες "τα έκαναν όλα και πέρασαν όμορφα"

Μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων παρέλασαν μπροστά μας, κάποιοι ως πρίγκιπες των μαθηματικών, κάποιοι άλλοι ως ο καθηγητής Ριμπέιρο και ο φιλομαθής κι αμφισβητίας μαθητής του, Μανόλο, και κάποιοι μιμούμενοι απλά τον εαυτό τους ως αναγνώστες, μέλη μιας λέσχης ανάγνωσης ή μιας ομάδας επιχειρηματολογίας! Θαρρείτε πως είναι εύκολο να υποδύεται κανείς τον ίδιο του τον εαυτό μπροστά σε κόσμο και μάλιστα κόσμο πολύ, γνωστό και άγνωστο, ένα κοινό εκατό και πάνω ατόμων, άλλοι καθισμένοι κι άλλοι όρθιοι. Καθηγητές, παιδιά, γονείς, συγγενείς, φίλοι, αδέρφια μικρότερα, μωρά, μια μεγάλη παρέα και να μην ακούγεται άχνα, όταν το λόγο είχαν οι ομάδες! Πολύ χειροκρότημα, πολύ γέλιο, αλλά και πολύ μεγάλη συγκίνηση. Δάκρυα χαράς όχι μόνο μπροστά στη φαντασία, στη δημιουργία και στην πρωτοτυπία των παιδιών που -συχνά- μας άφησαν έκπληκτους, αλλά και μπροστά στην ομάδα ανάγνωσης των ενηλίκων, από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Θεσσαλονίκης, που μας έκανε όλους να ριγήσουμε, γιατί αλλιώς είναι να ακούς και να βλέπεις ένα μαθητή να χαίρεται μπροστά στη διαδικασία της μάθησης (όχι πως κι αυτό είναι λίγο στις μέρες μας!)κι αλλιώς να βλέπεις έναν άνθρωπο που έχασε την πρώτη του ευκαιρία και το παλεύει τώρα με τη δεύτερη. Ήταν πραγματικά αξιέπαινοι. Όπως αξιέπαινοι ήταν και όλοι, μα θα πρέπει να γράψω ολόκληρη φυλλάδα για να χωρέσουν όλα τα σχολεία κι όλα τα συμβάντα και τα ποιήματα, ο Ρίτσος και ο Καλλίμαχος (Βερενίκης Κόμη), και άλλα των ίδιων των παιδιών όπως το "αλάνθαστο σύμπαν", και τραγούδια δικά τους, όπως το "ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΖΩΗΣ"!!! Ηλεκτρική κιθάρα και ροκιές, αλλά και βιολοντσέλο και Ρεμπούτσικα!

Και πώς μπορεί κανείς να μείνει με τα μάτια στεγνά μπροστά σε όλα αυτά? Και πώς να μη σταθεί προσοχή μπροστά στις μαθήτριες και τον ένα μαθητή(!) που ταξίδεψαν νύχτα από το Σουφλί, για να' ρθουν να μας μιλήσουν για τη Σοφί Ζερμαίν?! Και πώς να μη χαμογελάσει φιλόξενα μπρος στην ομάδα που ήρθε από την Κύπρο ή τους κομοτιναίους, που μας ευαισθητοποίησαν, μιλώντας για άτομα με σύνδρομο down, όπως ο ήρωας του βιβλίου που διάβασαν! Και τώρα που είπα "ήρωας" θυμήθηκα έναν πραγματικό ήρωα, που ήρθε στο πανηγύρι, το Γιώργο, που σε πείσμα των φίλων του, που προτίμησαν να πάνε για μπάνιο, και καθόλου δεν τους αδικώ με τόση ζέστη που είχε, ο Γιώργος ήρθε στο πανηγύρι να εκπροσωπήσει επαξίως την ομάδα του! Α, ξέχασα τα φράκταλ, δύσκολο θέμα κι όμορφο, που μας τα παρουσίασαν κι αυτά, όπως ξέχασα κι άλλα πολλά, μα και να τα πω δε θα αλλάξει τίποτε, γιατί το πνεύμα του πανηγυριού και όλο του το κλίμα δε μεταφέρονται, μονάχα βιώνονται. Γι' αυτό όποιος θέλει να μάθει τι είναι το μαθηματικό πανηγύρι, πρέπει να έρθει στο επόμενο, του χρόνου. Κι εκεί τα παιδιά θα του αποδείξουν, όπως μας απέδειξαν κι εδώ πως το "μαθηματικό πανηγύρι" είναι και πανηγύρι, αφού όλοι μαζί χαρήκαμε και γελάσαμε και τραγουδήσαμε, μα και μαθηματικό είναι, όχι μόνο επειδή τα θέματα όλα ήταν εμπνευσμένα από τα μαθηματικά, μα κυρίως επειδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρεθήκαμε εκεί, με τις ιδιαιτερότητες μας και τις διαφορές και τις ομοιότητες, καταφέραμε να λειτουργήσουμε σαν ένα μεγάλο σμήνος πουλιών και μέσα σε όλη αυτή την πανηγυριώτικη βαβούρα να συντονιστούμε αρμονικά σαν εκκρεμές, που χτυπούσε στις καρδιές όλων μας ταυτόχρονα!

Και μήπως αυτό δεν είναι το ζητούμενο από μια τέτοια διοργάνωση?!

Να χτυπήσουν οι καρδιές και να αναδείξουν τις αναδυόμενες ιδιότητες, τόσο για μας όσο και για τους μαθητές μας! Με αυτήν την έννοια, νομίζω, τα καταφέραμε! Και του χρόνου.