ΓΑΛΛΟΣ Ή ΕΛΒΕΤΟΣ: ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Και, όπως είχα πει από την αρχή, το πολύ ενδιαφέρον υποκεφάλαιο από το βιβλίο Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ, του Albert Jacquard, θα το αναρτήσω σε δύο μέρη.
Μετά το "ΓΑΛΛΟΣ Ή ΕΛΒΕΤΟΣ" λοιπόν, που είναι η προηγούμενη ανάρτηση και έγινε με αφορμή το ερώτημα ενός φιλομαθούς και ιδιαίτερα οξυδερκούς νεαρού μου φίλου, προχωράω στην "ανάγνωση" του κεφαλαίου, για να δούμε ποια είναι και η θέση του συγγραφέα. Στο μεταξύ είχαμε -παρά το τραγικό συμβάν της δολοφονίας του αστυνομικού -το χρόνο να σκεφτούμε αν είμαστε Γάλλοι ή Ελβετοί ή Ελβετοί με ιδιαίτερη προτίμηση στα γαλλικά κρασιά ή Γάλλοι συλλέκτες ρολογιών ακριβείας κι ανακαλύψαμε διάφορες ιδιαιτερότητες, όπως κάποιες ανεξέλεγκετες βαλβίδες που λειτουργούν ενδεχομένως ως φίλτρα, κι άλλες τέτοιες λεπτές κρυφές ή και λιγότερο κρυφές πτυχές που χαρακτηρίζουν τον καθένα μας.

Περνάω στο βιβλίο, σελίδα 64, εκεί ακριβώς που σταμάτησα, εκεί δηλαδή που οι Γάλλοι προκαλούν σύγχιση και αναστάτωση στην εν πλήρει τάξη ελβετική πόλη.

"Στην αιτιοκρατία, την οποία επιβάλλει η αναγκαιότητα των δυνάμεων που δρουν από τη Μεγάλη Έκρηξη και μετά, αντιτίθεται το τυχαίο, που εισάγει το συμπτωματικό, το απρόοπτο, το αιφνίδιο. ...[...]... Όλα απορρέουν από το ανάκατο παιχνίδι των χαρακτήρων που ορίζουν τον κόσμο μας: μερικοί είναι συστηματικοί και οι πράξεις τους προβλέψιμες, ενώ άλλοι είναι ιδιότροποι, και οι παρεμβάσεις τους τυχαίες. Εντούτοις, όλοι έχουν το ίδιο καθεστώς.
Είναι δυνάμεις ανώτερες από εμάς, και πρέπει να υποτασσόμαστε σ' αυτές. Αφού το τυχαίο εκλαμβάνεται ως συντελεστής της δραματουργίας, υπάγεται τελικά στην ίδια κατηγορία με την αναγκαιότητα και αποτελεί μια από τις δύο όψεις της ειμαρμένης."

Τάδε έφη Albert Jacquard, κι εγώ, τηρώντας τον κανόνα που λέει: "ο καθένας κρατάει ό,τι θεωρεί προσφορότερο", από όλα αυτά κρατάω "το ανάκατο παιχνίδι των χαρακτήρων", και το "κάτω από το ίδιο καθεστώς"