ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ, ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ...

Τον τελευταίο καιρό, λίγο επειδή η ομάδα Θαλής+Φίλοι γιορτάζει τα πέντε χρόνια λειτουργίας της, λίγο επειδή υπάρχει μια τάση προς νέες κοινωνικές δραστηριότητες, που διακρίνονται από επιμορφωτικές και διαδραστικές ιδιότητες, γράφονται πολλά άρθρα και  γίνονται διάφορες εκπομπές με θέμα τις Λέσχες Ανάγνωσης. Έτσι έγινε ευρύτερα γνωστό ότι υπάρχουν άνθρωποι,
οι οποίοι σε τακτά χρονικά διαστήματα συναντιούνται για να συζητήσουν γύρω από ένα βιβλίο που έχουν ήδη διαβάσει και  να ανταλλάξουν απόψεις, εστιάζοντας σε όσα κατά τη διαδικασία της ανάγνωσης τους ενέπνευσαν ή τους προβλημάτισαν. Το αποτέλεσμα είναι να ρωτούν πολλοί  πώς θα μπορούσαν  να συμμετέχουν και οι ίδιοι στις συναντήσεις μιας Λέσχης  και άλλοι πάλι να αναρρωτιούνται πώς θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια τέτοια ομάδα φιλαναγνωστών με κοινά ενδιαφέροντα. Τέλος, υπάρχουν και κάποιοι, οι οποίοι ενθουσιάζονται τόσο πολύ όταν μαθαίνουν για τις Λέσχες, που ζητούν άμεσα να συμμετέχουν σε μια αναγνωστική ομάδα.
Στην κατηγορία αυτή ανήκει κι εκείνη η γλυκύτατη κυρία, γύρω στα εβδομήντα, η οποία  άκουσε σε μια εκδήλωση να γίνεται λόγος για τις Λέσχες και ήρθε αμέσως μετά  να μου πει: "Θα ήθελα να φτιάξετε  για μένα και τους φίλους μου μια Λέσχη! Μπορούμε να ξεκινήσουμε το Σάββατο;"  Ήταν τόσο συμπαθητική και αδημονούσε τόσο, που θα ήθελα πολύ ευχαρίστως να τη βοηθήσω, αλλά συμμετείχα ήδη σε δυο Λέσχες εκείνον τον καιρό και δεν είχα τα χρονικά περιθώρια για μια τρίτη!  Της εξήγησα όμως πόσο εύκολο είναι να βρει μια λέσχη, που ήδη λειτουργεί ή, ακόμη καλύτερα, να δημιουργήσει μια με τους φίλους της, αρκεί να πληρούνται δυο τρεις βασικές προϋποθέσεις, με πρώτη και καλύτερη να βρεθούν δέκα με δεκαπέντε ενδιαφερόμενοι, χωρίς να σημαίνει πως με λιγότερους ή περισσότερους, για αρχή τουλάχιστον,  θα υπάρχει  πρόβλημα λειτουργίας. Και, εξίσου σημαντική προϋπόθεση,  να προθυμοποιηθεί ένα τουλάχιστον από αυτά τα άτομα, και να δεχτεί να αναλάβει το συντονισμό της ομάδας. Τέλος μένει ο χώρος των  συναντήσεων, ο οποίος μπορεί να είναι κάθε βολικός και ήσυχος χώρος, όπως μια βιβλιοθήκη ή ένα μπαρ ή ένα βιβλιοπωλείο ή ένα στούντιο φωτογραφίας, σαν κι αυτό που φιλοξένησε πέρυσι τη δική μου λέσχη. Ακόμη κι ένα άνετο σαλόνι σπιτιού, με την προϋπόθεση, βέβαια, πως σε μια τέτοια περίπτωση  δεν ανοίγει η πόρτα  στο ευρύτερο κοινό, γιατί όπως καταλαβαίνετε μπορεί να προκύψει το αδιαχώρητο. :) Εν πάσει περιπτώση, ο χώρος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε εξυπηρετικός χώρος, αρκεί να εμπνέει τους  παρεβρισκόμενους, να  προσφέρει μια φιλική γωνιά με καφέ ή τσάι ή ό,τι, οι φίλοι που απαρτίζουν τη λέσχη, προτιμούν να καταναλώνουν ενώ συζητούν.
Τώρα, το γιατί να εμπλακεί κανείς σε μια τέτοια διαδικασία και να αρχίσει να ψάχνει σε ποιου... σαλόνι θα πάει να συζητήσει για το βιβλίο που διάβασε, ίσως να είναι ένα εύλογο ερώτημα, δεδομένου πως η ανάγνωση θεωρείται μια πράξη μοναχική, όπως άλλωστε και η συγγραφή. Ίσως όμως αυτός να είναι και ο κυριότερος λόγος, η μοναχικότητα της ανάγνωσης, που κάνει τελικά αναγκαία την αναζήτηση μιας συντροφικής αναγνωστικής εμπειρίας. Η επιθυμία να μοιράσεις και να μοιραστείς τα συναισθήματα, τη γνώση, τον προβληματισμό, την αναζήτηση, να συναναστραφείς, να ανταλλάξεις. Ίσως ακόμη και η ανάγκη της δικαίωσης  πως αυτό που σου άρεσε [ή δε σου άρεσε], άρεσε εξίσου [ ή δεν άρεσε εξίσου ] και σε άλλους ανθρώπους...
Δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι το βαθύτερο κίνητρο που μας ενώνει σε μια αναγνωστική ομάδα και ούτε θα ισχυριζόμουν πως είναι το ίδιο ακριβώς σε όλους μας. Είμαι βέβαιη όμως πως είναι το ίδιο ισχυρό σε όσους συμμετέχουμε τρία και τέσσερα χρόνια σε Λέσχες Ανάγνωσης, με αμείωτο ενδιαφέρον, κάτι που φαίνεται επειδή δε λείπουμε ποτέ από τις προγραμματισμένες, μηνιαίες συνήθως, συναντήσεις μας, στις οποίες έχουμε πάντα  να πούμε τόσα πολλά, ώστε  μένουμε πάνω από τρεις ώρες, χωρίς ποτέ  να εξαντλούμε πλήρως το θέμα μας, με αποτέλεσμα κάποιες φορές, κυρίως στις ανοιξιάτικες συναντήσεις, να συνεχίζουμε την κουβέντα με κρασί ή μπίρα στην πιο κοντινή ταβέρνα... Δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι το βαθύτερο κίνητρο του καθενός, ούτε καν ποιο είναι το βαθύτερο κίνητρο το δικό μου... Ξέρω όμως τι αποκομίζω με τη συμμετοχή μου σε μια τέτοια δραστηριότητα...και ξέρω πως δε μπορεί να συγκριθεί με άλλες μορφές ψυχαγωγίας. Και επείδη, αυτό που αποκομίζω, το θεωρώ πολύ σημαντικό πιστεύω πως αξίζει να δοκιμάσει κανείς να περάσει από τη θεωρία περί λεσχών στην πράξη της ...ομαδικής ανάγνωσης ή, για να ακριβολογούμε, στην ομαδική συζήτηση που ακολουθεί μετά από τη μοναχική ανάγνωση!
Κι αν δεν έχει ανθρώπους στον κύκλο του που δηλώνουν φιλαναγνώστες, τότε μπορεί να αναζητήσει μια Λέσχη Ανάγνωσης από τις υπάρχουσες, ώστε να έρθει σε μια πρώτη επαφή με την όλη διαδικασία.

Η προσωπική μου εμπειρία μου λέει πως όποτε μου άρεσε κάτι πάρα πολύ ή όποτε ήθελα κάτι πάρα πολύ συνέτρεχαν, σχεδόν,  όλα έτσι,  ώστε να προκύψει...:):):)