Το κείμενο που αναρτώ είναι της συναδέφλου Δέσποινας Ν., που είναι φιλόλογος και τεκμηριώνει με τον δικό της ιστορικό τρόπο την επιλογή της στο "ΟΧΙ".
Το αναρτώ για τρεις κυρίως λόγους:
1ο. Ως απάντηση σε εκείνους τους μαθηματικούς που θεωρούν ότι η μαθηματική λογική επαρκεί για να δίνει μια -ξεκομμένη από την Ιστορία και το εκάστοτε κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο- απάντηση σε όλα τα ζητήματα. Ένας τέτοιος ισχυρισμός έρχεται σε αντίθεση με τη θέση πολλών ερευνητών που "συνδέουν την επικράτηση των δυτικών Μαθηματικών με την επιβολή του δικαίου του ισχυρότερου "λευκού άνδρα δυτικοευρωπαίου" και προτείνουν την κίνηση των Εθνομαθηματικών ως αντιστάθμισμα. Για παράδειγμα ο Bishop (1990) χαρακτηρίζει τα δυτικά Μαθηματικά ως "μυστικό όπλο του ιμπεριαλισμού" και δεν εννοεί ότι τα Μαθηματικά στο δυτικό κόσμο χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλείο δυνάστευσης των λαών, αλλά ότι τα Μαθηματικά. αυτά τα ίδια, είναι συστατικό μέρος αυτής της διαδικασίας δυνάστευσης. Ο φορμαλισμός των Μαθηματικών θεωρείται συνώνυμος με την "πολιτισμική κυριαρχία" και αντιπροτείνεται η εξ αρχής διαπραγμάτευση όλων των μαθηματικών αρχών με βάση την παραδοχή ότι δεν είναι παρά ανθρώπινες κατασκευές." (Κολέζα, 2006).
2ο. Επειδή το πρωί στην αρχική σελίδα του λογαριασμού μου στο fb διάβασα το εξής ερώτημα: "Ειλικρινά !! Μπορούν οι φιλόλογοι ,που τάσσονται με το ΝΑΙ ,
να γράψουν κάτι από την Ελληνική γραμματεία που να το υποστηρίζει;", που διατύπωσε ο συνάδελφος μαθηματικός Βασίλης Στεφανίδης και το επαναλαμβάνω ως πρόσκληση στους φιλολόγους που ψηφίζουν ΝΑΙ, δίνοντας και ένα παράδειγμα της συναδέφλου Δέσποινας που μας εξηγεί εμπεριστατωμένα για ποιο λόγο ψηφίζει "ΟΧΙ".
να γράψουν κάτι από την Ελληνική γραμματεία που να το υποστηρίζει;", που διατύπωσε ο συνάδελφος μαθηματικός Βασίλης Στεφανίδης και το επαναλαμβάνω ως πρόσκληση στους φιλολόγους που ψηφίζουν ΝΑΙ, δίνοντας και ένα παράδειγμα της συναδέφλου Δέσποινας που μας εξηγεί εμπεριστατωμένα για ποιο λόγο ψηφίζει "ΟΧΙ".
3ο. Τον τρίτο λόγο τον κρατώ για τον εαυτό μου και δίνω την ευκαιρία στον καθένα να τον συμπληρώσει όπως κρίνει ο ίδιος.... :)
Γι' αυτό ψηφίζω ΟΧΙ
της Δέσποινας Ν.
Σε
μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να
πούνε…
Κ. Καβάφης, «Che fece .... il gran rifiuto»
Δεν θα μιλήσω με οικονομικούς όρους, δεν είναι η
δουλειά μου αυτή. Εγώ είμαι φιλόλογος, άσχετη με τα οικονομικά. θα μιλήσω
απευθυνόμενη σε όσους γνωρίζουν έστω και λίγη από την ιστορία του τόπου μας, σε
όσους έχουν καταφέρει, σε πείσμα των συστημικών ΜΜΕ και των ντόπιων εκπροσώπων
της Τρόικας και του ΔΝΤ, να διατηρήσουν την ιστορική τους μνήμη.
Όταν στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και τη
μετεμφυλιακή περίοδο στην Ελλάδα, χιλιάδες αγωνιστές αρνήθηκαν να υπογράψουν
δήλωση μετανοίας, ήξεραν εκ των προτέρων πολύ καλά, τι τους περίμενε. Ο
κρατικός μηχανισμός της εποχής τους πίεζε να υπογράψουν τάζοντάς τους όλα όσα
ένας συνηθισμένος άνθρωπος της εποχής ονειρευόταν. Υπέγραψε και θα γυρίσεις
ελεύθερος πίσω στο σπίτι σου, θα σου βρούμε δουλειά, θα μπορείς να σπουδάσεις,
θα βγάλεις δίπλωμα οδήγησης, θα μπορείς να ταξιδέψεις, θα, θα…
Εκείνοι όμως ύψωσαν ανάστημα, διάλεξαν τον δύσκολο
δρόμο της αξιοπρέπειας αντί να ζήσουν μια ζωή ελεύθερη αλλά με σκυμμένο κεφάλι.
Άραγε οι άνθρωποι αυτοί τι θα ψήφιζαν σήμερα; Είμαι
σίγουρη πως οι περισσότεροι, αν ΟΧΙ όλοι, θα ψήφιζαν ΟΧΙ.
Φωνάζω ΟΧΙ και δίπλα μου περνούν η Αντιγόνη του
Σοφοκλή βαστώντας στα χέρια της το νεκρό αδελφό της, ο Λεωνίδας με τους
τριακόσιους, φρεσκολουσμένοι και καθαροί, περιπαίζοντας τους Πέρσες, ο Περικλής
διαβάζοντας τον Επιτάφιο, υμνώντας την δημοκρατία, οι επαναστάτες της στάσης του
Νίκα, οι Ζηλωτές της Θεσσαλονίκης του 1342, που ύψωσαν το ανάστημά τους στις
αυτοκρατορικές επιταγές, ο Καραϊσκάκης με τις περίφημες βωμολοχίες του, ο
Μακρυγιάννης κραδαίνοντας τα απομνημονεύματά του, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι
του Μεσολογγίου, αποστεωμένοι αλλά αποφασισμένοι για όλα, ουρλιάζω ΟΧΙ και δίπλα μου περνά ο Σταύρος Καλλέργης
με εκατοντάδες άλλους, φωνάζοντας συνθήματα για την εργατική Πρωτομαγιά, ο Γ. Σκληρός διαβάζοντας το "Κοινωνικό
Συμβόλαιο", ο Μπεναρόγιας κρατώντας την ιδρυτική διακήρυξη της Φεντερασιόν
, ο Πουλιόπουλος κι ο Κορδάτος, οι έλληνες του έπους του ΄40, αλλά κι η Ηρώ
Κωνσταντοπούλου, ο Άρης Βελουχιώτης, ο Μπελογιάννης, ο Λαμπράκης, ο Πέτρουλας,
ο Παναγούλης. ΟΧΙ φωνάζουν κι αυτοί. Γιατί και τότε, ο καθείς στην εποχή του,
ΟΧΙ φώναξε.
ΟΧΙ
για τους πατεράδες μας που δούλευαν μια
ζωή και κατέληξαν να ζουν με συντάξεις πείνας.
ΟΧΙ
για
τις μανάδες μας που περιμένουν να τις ζήσουμε εμείς από τους πενιχρούς
μισθούς μας.
ΟΧΙ
για να μπορούμε να κοιτάμε, χωρίς ντροπή, τα παιδιά μας στα μάτια.
ΟΧΙ
για τους φίλους που μετά από πολυετείς σπουδές έφυγαν μετανάστες αναζητώντας
μια καλύτερη ζωή.
ΟΧΙ για τα χιλιάδες νοικοκυριά που ζουν σε
συνθήκες απόλυτης φτώχιας, χωρίς ρεύμα, νερό και τηλέφωνο.
ΟΧΙ
για
τους μαθητές μας που λιποθυμούν στις αυλές
των σχολείων από την πείνα.
ΟΧΙ
για τους ανθρώπους που περιμένουν να ζήσουν απ΄ τα συσσίτια των Δήμων και της
εκκλησίας.
ΟΧΙ
για
το 1,5 εκατομμύριο ανέργων που είδαν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται στις
συμπληγάδες των μνημονιακών πολιτικών.
ΟΧΙ
για τους χιλιάδες νέους που θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς που ζουν με 300
ευρώ.
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα, την Κυριακή θα
ψηφίσω ΟΧΙ
Γιατί θέλω να βλέπω τους μαθητές μου στα μάτια χωρίς
να ντρέπομαι, να τους μιλώ για την Αντιγόνη, τον Λεωνίδα και τον Περικλή, τον
Καραϊσκάκη, τον Καλλέργη, τον Βελουχιώτη και τον Μπελογιάννη με περηφάνια κι ΟΧΙ να
αναπολώ κλαίγοντας τα περασμένα
μεγαλεία, γιατί θέλω να ζήσω σε μια
ελεύθερη και δημοκρατική χώρα, γιατί θέλω να αποφασίζω εγώ για το μέλλον της
χώρας μου, πάνω όμως από όλα γιατί θέλω τα παιδιά μου να είναι περήφανα για
εμένα.
Γι΄ αυτό ψηφίζω ΟΧΙ
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται
μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην
πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
------------------------------------------------------------
Επειδή, λοιπόν, θεωρώ, όπως και πολλοί άλλοι, ότι τα "χρέη" -ακριβώς σαν τα δυτικά (σχολικά) Μαθηματικά- είναι κατασκευασμένα και αποβλέπουν στη συστηματική καταδυνάστευση και υποδούλωση των λαών, την Κυριακή ψηφίζω ΟΧΙ κι εγώ.
---------------------------------------------------------
Βιβλιογραφική αναφορά:
Κολέζα, Ε. (2006) Μαθηματικά και Σχολικά Μαθηματικά. Επιστημολογική και κοινωνιολογική προσέγγιση της Μαθηματικής Εκπαίδευσης. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
