Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Ο ΚΑΛΒΙΝΟ ΚΑΙ Η ΚΑΛΒΙΝΑ

Προπαραμονή Χριστουγέννων, πριν φύγουμε για το βουνό, έπρεπε να πεταχτώ στο βιβλιοπωλείο, για τα τελευταία δώρα. Ένα βιβλίο για τον σύντεκνο, ένα άλλο για τη Μάρτζυ και κανά δυο για τα παιδιά. "Για μένα κανένα, εντάξει;" "Εντάξει!" Συμφώνησα, με βαριά καρδιά, με τον εαυτό μου, επειδή δεν είχα άλλα περιθώρια. Διαβάζω το "αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης..." του Ίταλο Καλβίνο, το οποίο με έχει καταγοητεύσει κι αποφάσισα να μην επιχειρήσω καμιά παράλληλη και καμιά παρενθετική ανάγνωση. Εκτός αυτού υπάρχει και μια  στοίβα με... τα κουνέλια του Σρέντινγκερ, 10 μεγάλες εξισώσεις που άλλαξαν τον κόσμο, μια σύντομη ιστορία του παραδόξου κι άλλα διάφορα που με περιμένουν από καιρό... 
Παρόλες τις δεσμεύσεις  που επέβαλα στον εαυτό μου ένα σιελ-ραφ βιβλιαράκι, που με νάζι έστεκε στο ράφι αριστερά από το ταμείο, τράβηξε το βλέμμα μου: "η μικρή ΚΑΛΒΙΝΑ", Κάρλο Φραμπέτι.  Εκδόσεις opera, όπως και όλα τα βιβλία του Φραμπέτι που κυκλοφορούν στα ελληνικά. Εντάξει, καταλαβαίνεις πως αθέτησα την υπόσχεσή μου. Το αγόρασα, επειδή ο Φραμπέτι είναι από τους αγαπημένους μου κι επειδή το σιελ-ραφ είναι το χρώμα που μου αρέσει περισσότερο μετά το πορτοκαλί και το γκρι κομ σουρί!
Το πήρα μαζί μου στο βουνό και άρχισα να το διαβάζω... Και;  Και δε μου άρεσε...Μέχρι τώρα ο Φραμπέτι μου άρεσε πάντα...Όμως καθώς άρχισα να διαβάζω τη μικρή Καλβίνα, ένιωθα πως τα μάτια του Ίταλο Καλβίνο έτρεχαν παράλληλα με τα δικά μου, πάνω στα μαύρα σύμβολα που ταξινομημένα σε ομάδες αποτελούν τις λέξεις, που αποτελούν τις προτάσεις, που αποτελούν τις παραγράφους, που αποτελούν τα κεφάλαια, που αποτελούν το βιβλίο που διαβάζω στα γρήγορα, για να γυρίσω πίσω στον ταξιδιώτη, που  τον πρόδωσα γιατί τον άφησα πριν τον τελειώσω, πολύ δε περισσότερο επειδή, όσο προχωρούσε η ανάγνωση,  είχα την εντύπωση πως ο Φραμπέτι αντέγραψε την κεντρική ιδέα του Καλβίνο. Είχα αρχίσει να απογοητεύομαι. Ο Φραμπέτι αντιγράφει τον Καλβίνο;! Ήμουν σχεδόν βέβαιη γι' αυτό, ώσπου η Εμελίνα, η οποία ξεναγούσε τον Λουκρήτιο στο τρελοκομείο βιβλιοθήκη,  είπε: 
"Έχουμε έναν φιλοξενούμενο που ταυτίζεται με τον Ίταλο Καλβίνο, τον διάσημο συγγραφέα. Αυτή τη στιγμή είναι πάνω σ' ένα δέντρο, σαν τον Αναρριχώμενο Βαρόνο, και κουβεντιάζει με τον Ταρζάν."

Εννοείται πως, μετά από αυτό, κατάλαβα ότι ο Φραμπέτι δεν αντέγραφε τον Καλβίνο! Ο Φραμπέτι εξυμνούσε τον Καλβίνο, τον διάσημο συγγραφέα, που έχει τόσο αφηγηματικό υλικό και τέτοιες  αφηγηματικές δομές, ώστε να τροφοδοτεί τη φαντασία  γενεών επί γενεών νέων συγγραφέων ή και επίδοξων συγγραφέων. Ενθουσιάστηκα. Πριν ξυπνήσουν οι υπόλοιποι κι αναγκαστώ να αφήσω τα βιβλία μου, για να περάσω τη μέρα με την παρέα, αποφάσισα να τελειώσω τη μικρή Καλβίνα. Ευτυχώς που ξυπνάνε αργά! 
Ένα δεκάχρονο παιδί, ακαθόριστου φύλου,  άλλοτε ως αγόρι κι άλλοτε ως κορίτσι πρωταγωνιστεί στο βιβλίο του Φραμπέτι και μαζί με τον Λουκρήτιο πηγαίνει στο τρελοκομείο βιβλιοθήκη, όπου  βρίσκεται το φαρμακείο βιβλιοπωλείο. Αντιγράφω ένα απόσπασμα από το ομώνυμο κεφάλαιο, όπου η Εμελίνα, συνεχίζοντας την ξενάγηση του Λουκρήτιου, λέει:

"Είναι ένα φαρμακείο βιβλιοπωλείο. Κοίτα..."
Η ηλικιωμένη πήρε ένα βιβλίο από ένα ράφι, το έδωσε στον χλωμό άντρα και του είπε:
"Δέκα σελίδες το πρωί, άλλες δέκα το μεσημέρι και είκοσι πριν κοιμηθείς."
Ο άντρας έγνεψε με το κεφάλι για νιοστή φορά κι έφυγε με το βιβλίο κάτω από τη μασχάλη.
"Το βλέπεις;" είπε η Εμελίνα στον Λουκρήτιο. Εδώ γράφουμε συνταγές για βιβλία σαν να ήταν φάρμακα."
"Και είναι πράγματι" παρενέβη η ηλικιωμένη βιβλιοπώλις, "αφού θεραπεύουν το πνεύμα."
"Μα αν οι τρελοί που μένουν εδώ νομίζουν πως είναι λογοτεχνικοί χαρακτήρες, δεν είναι λίγο αναποτελεσματικό να παροτρύνονται να διαβάσουν;" διαφώνησε ο Λουκρήτιος.
"Το ακριβώς αντίθετο" απάντησε η βιβλιοπώλις. "Οι ασθενείς που φτάνουν σε αυτό το ίδρυμα συνήθως αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα, αλλά από τη στιγμή που θα ταυτιστούν με κάποιους λογοτεχνικούς χαρακτήρες, παρουσιάζουν μεγάλη βελτίωση."
"Εγώ νόμιζα πως είχαν τρελαθεί από το τόσο διάβασμα, όπως ο Δον Κιχώτης" είπε ο Λουκρήτιος.
"Πραγματικά, πιστεύεις πως ο Δον Κιχώτης τρελάθηκε εξαιτίας των βιβλίων;" τον ρώτησε η βιβλιοπώλις χαμογελώντας. "Δεν νομίζεις ότι μάλλον τρελάθηκε επειδή δεν άντεχε να ζει σ' έναν κόσμο τόσο μικροπρεπή και σκληρό; Εγώ θα έλεγα πως, εν πάση περιπτώσει, η ανάγνωση τον έσωσε απο το να καταλήξει ένας πικραμένος γέρος... Ποιος είναι πιο τρελός; Αυτός που δέχεται να ζήσει σ' έναν άδικο κόσμο ή αυτός που παλεύει για να τον αλλάξει - ακόμη κι αν μάχεται εναντίον ανεμόμυλων;"
"Μα τα βιβλία μας απομακρύνουν από την πραγματικότητα" είπε ο Λουκρήτιος.
"Μας βοηθούν να αποστασιοποιηθούμε" διόρθωσε η βιβλιοπώλις. "Διαβάζοντας, κατά κάποιον τρόπο, κάνουμε όλοι το ίδιο με τους ασθενείς μας: ταυτιζόμαστε με κάποιον χαρακτήρα και ξαναζούμε τις περιπέτειές του. Κι έτσι, για λίγο, απομακρυνόμαστε από την καθημερινότητά μας, όπως είπες κι εσύ. Αλλά, αν ένα βιβλίο είναι καλό, δηλαδή αν ενεργοποιεί τη φαντασία μας, αν μας κάνει να σκεφτόμαστε και μας θέτει νέα ερωτήματα, μετά επιστρέφουμε στην πραγματικότητα λίγο περισσότερο δυνατοί και λίγο περισσότερο σοφοί."

Δίκαιο έχει! Συμφωνώ με τη βιβλιοπώλισσα. Θεωρώ ότι ένα καλό βιβλίο είναι σαν  καθρέφτης. Ένα άριστο βιβλίο είναι σαν ένα σύστημα από καθρέφτες. Πολλαπλασιάζει τα είδωλα, πολλαπλασιάζει εμάς, τις ζωές μας, τις σκέψεις μας. Διαβάζοντας ένα τέτοιο Βιβλίο είναι σα να ζεις πολλές ζωές που ξεκινούν  από μια απλή υπόθεση, όπως, για παράδειγμα: "αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης...". 
Μια υπόθεση που τη φέρνεις στη σκέψη σου ξανά και ξανά και την αφήνεις να σε απορροφήσει πλήρως, να μπείς μέσα της, να γίνεις ένα με τις λέξεις που την περιγράφουν, να ταυτιστείς με την κάθε εικόνα, με την κάθε εκδοχή, να περάσεις από όλους τους χαρακτήρες που υπάρχουν στο βιβλίο, αλλά κι από όλους αυτούς τους χαρακτήρες που υπάρχουν μέσα σε σένα και δεν τους έχεις ακόμη γνωρίσει είτε γιατί δεν έτυχε να τους συναντήσεις είτε επειδή τους αποφεύγεις. 
Και από άλλου τύπου χαρακτήρες  μπορείς να περάσεις, που δεν υπάρχουν ούτε στο βιβλίο ούτε μέσα σου, όπως, για παράδειγμα, ένας προϊστάμενος, που παρουσιάζει τις ιδέες σου για δικές του και τις μίζερες δικές του τις αφήνει σε σένα... 
[Ή ένας υπάλληλος που δεν συμμερίζεται το όραμα που έχεις για τη δουλειά σου και σου ...μουτρώνει, όταν απαιτείς τα αυτονόητα, όταν ζητάς αυτά που θα έπρεπε από μόνος του να κάνει;] 
Όμως τι σημασία έχουν κάτι τέτοιες μικρότητες, όταν εσύ έχεις τη δυνατότητα να διαβάσεις παρακάτω;! Όταν μπορείς να "δεις" τον εαυτό σου αλλού, καθώς γυρίζεις τη σελίδα με λαχτάρα να μάθεις τη συνέχεια; Και σε κάθε σελίδα νιώθεις  πως κάνεις μια καινούρια αρχή. Επειδή σε κάθε σελίδα αρχίζει μια καινούρια ιστορία... 
Αυτό είναι δικό σου προνόμιο. Είσαι ο προνομιούχος αναγνώστης ενός άριστου βιβλίου κι αφήνεσαι με όλες σου τις αισθήσεις σ' αυτήν την ανάγνωση. Μόνο έτσι  απολαμβάνεις την ατμόσφαιρά του.

Η ατμόσφαιρα αυτού του βιβλίου είναι χιλιάδες άλλα βιβλία μαζί. Όσο για τους ήρωές του...μα είσαι εσύ, αναγνώστη κι εσύ, αναγνώστρια που ζείτε την ερωτική περιπέτεια της ανάγνωσης και τη μυθιστορηματική περιπέτεια του έρωτά σας.
(από το οπισθόφυλλο του "αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης...", από τις εκδόσεις ΑΣΤΑΡΤΗ)

Εύχομαι σε όλους ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ κι ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ,  με πολλές λευκές σελίδες,
για να τις συμπληρώνει ο καθένας  με το ρόλο και τον χαρακτήρα που του ταιριάζει :)

9 σχόλια:

  1. Eυχαριστώ για τις ευχές που δίνεις σε όλους μας και ανταποδίδω με ευχές πάλι για υγεία και ευημερία στίς μαύρες σελίδες που πρόκειται να γραφτούν για το μέλλον αυτού του Πλανήτη!Ενώ είμαι ταυτισμένος με το πνεύμα των Χριστουγένων (γαλοπούλες, άφθονα γλυκά..και τραγόυδια του D.Martin)σε μία μικρή απόδραση στο Μακρύγιαλλο Πιερίας με τη σύζυγο...είπα να αφήσω για λίγο τα βιβλία και να διαβάσω λίγο εφημερίδα.Το μάτι μου πεφτει σε μία είδηση απο το "ΒΗΜΑ ΜΑΓΚΑΖΙΝΟ"..Μία κοπέλα παραμονή Χριστουγένων του 2003 είχε όνειρο ζωής να πάει και να πιάσει σειρά έξω από μεγάλο πολυκατάστημα στην Ολλανδία από τις 0600 το πρωί για να προλάβει τις μεγάλες προσφορές!!Μόλις άνοιξε το κατάστημα...βρέθηκε ποδοπάτημένη ....από χιλιάδες ανθρώπους που ..έψαχναν κι αυτοί .."προσφορές" πλάι της βρέθηκε ενα DVD..συγκλονίστηκα μόλις το διάβασα..!!Πόσες σελίδες πρέπει να διαβάσουμε για να αντιληφθούμε τη ματαιότητα κάποιων πραγμάτων?Εύχομαι τη χρονια που έρχεται να μην ξαναδιαβάσουμε τέτοιες ειδήσεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή σου μέρα Αστέριε

    "...Αν καταφέρεις μια φορά ν' αφήσεις κατά μέρος κάτι που θεωρείς ουσιώδες, συνειδητοποιείς ότι μπορείς να ζήσεις και χωρίς κάτι άλλο, κι ύστερα χωρίς πολλά άλλα πράγματα. Να με, λοιπόν, να διασχίζω αυτήν την άδεια επιφάνεια που είναι ο κόσμος. Φυσάει ένας άνεμος που ξυρίζει τη γη και παρασύρει με ριπές χιονόνερου τα τελευταία υπολείμματα του κόσμου που έχει εξαφανιστεί: ένα τσαμπί ώριμο σταφύλι που μοιάζει να κόπηκε τώρα από την κληματαριά, ένα μάλλινο σοσόνι ενός νεογέννητου μωρού, μια καλολαδωμένη Καρδάνειο Εξάρτηση, μια σελίδα που θα έλεγε κανείς πως ξεσκίστηκε από ένα ισπανόφωνο μυθιστόρημα με ένα γυναικείο όννομα: Αμαράντα. Άραγε, ήταν μόλις πριν από λίγα λεπτά ή πριν από πολλούς αιώνες που έπαψε να υπάρχει; Έχω κιόλας χάσει την αίσθηση του χρόνου..."

    αυτά τα λέει, Αστέριε, ένας από τους πολυμορφικούς χαρακτήρες στο βιβλίο του Καλβίνο και νομίζω πως θα μπορούσαμε με την ίδια ευκολία να τα λέμε κι εμείς, αφού όλοι μας κι όλος ο κόσμος και το τέλος του, όπως και το τέλος ενός μυθιστορήματος συρρικνώνονται, εν τέλει, σε μια μόνο σελίδα, που, πριν τη μαυρίσει το χέρι του γραφέα σκαλίζοντας πάνω της ονόματα όπως Αμαράντα ή Ελένη,η σελίδα ήταν λευκή και κυμάτιζε μπρος στα μάτια μας σαν πουκάμισο που δεν ήξερε κανείς σε ποιον ανήκε ίσως γιατί ανήκε σε όλους εμάς.

    Κι όπως λέει ο ποιητής:

    Τραγικές φιγούρες, σκοτεινές
    με τη θλίψη κρυμμένη μέσα σ' ένα μαντήλι.
    Κι όμως! Τι γέλια, τι χαρές, καθώς τρυγούν
    όλοι μαζί σε ένα τσαμπί σταφύλι...

    Τι να πω κι εγώ;
    Μακάρι να φυσάει ο Βοριάς
    να παίρνει τα μαντήλια μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα
    και μιας και μιλάμε για ποίηση ας δούμε τι λέει κάποιος "κβαντομηχανικός"..
    "Οι ποιητές λένε πως η επιστήμη αφαιρεί την ομορφιά των αστεριών -απλώς και μόνο συσσωματώματα ατόμων.Τίποτε δεν είναι 'απλώς και μόνο'.Μπορώ κι εγώ να δώ τά αστέρια μια ήρεμη νύχτα και να τα αισθανθώ.Αλλά βλέπω λιγότερα η περισσότερα?Οι απέραντοι ουρανοί ξετυλίγουν τη φαντασία μου-αφιεωρεμένο σ'αυτή την πανδαισία ,το ανίσχυρο μάτι μου συλλαμβάνει φως ηλικίας ενός εκατομυρίου ετών φωτός...Η βλέπω τους αστέρες με το μεγάλο μάτι του Πάλομαρ και διαπιστώνω πως απομακρύνονται από ένα σημείο εκκίνησης όπου ίσως κάποτε βρίσκονται συγκεντρωμένοι όλοι.Ποιά είναι η δομή ή η βαθύτερη ουσία ή το άιτιο?Δεν νομίζω πως θα μείωνε το μυστήριο η ελάχιστη γνώση που διαθέτουμε γι'αυτό.Γιατί η αλήθεια είναι πιο θαυμαστή από ότι θα μπορούσε να φανταστεί ένας καλλιτέχνης του παρελθόντος!Γιατί οι σημερινοί ποιητές δεν μιλούν γι'αυτό?....."
    Πρόλογος του R.P.Feynman στο βιβλίο των ΗEY και WALTERS "ΤΟ ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ¨" ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΤΟΠΤΡΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλημέρα Αστέριε

    άκου:

    Πάνω όμως απ' όλες τις εκπληκτικές ανακαλύψεις, ποιος ανώτερος νους ήταν εκείνος που σκέφτηκε να βρει τρόπο να επικοινωνήσει τις πιο μύχιες σκέψεις του σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, μολονότι το πρόσωπο αυτό βρίσκεται μακριά τόσο στο χώρο όσο και στο χρόνο, να μιλήσει με εκείνους που ζουν στις Ινδίες, να μιλήσει με εκείνους που δεν γεννήθηκαν ακόμα ούτε θα γεννηθούν παρά μόνο μετά από χίλια ή απο δέκα χιλιάδες χρόνια; Και με τόση ευκολία, ανακατεύοντας διάφορους μικρούς χαρακτήρες πάνω σε ένα χαρτί; Ας είναι αυτή η σφραγίδα όλων των θαυμαστών ανθρώπινων επινοήσεων.

    Λοιπόν; Είναι επιστήμονας ή ποιητής αυτός που έγραψε αυτό το κείμενο. Αν ισχυριστώ πως είναι ένα απόσπασμα από "Το εγκώμιο της σκιάς" του Μπόρχες για παράδειγμα, δε θα βρεθούν κάποιοι να το πιστέψουν; Μπορεί και οι περισσότεροι. Εκτός ίσως από αυτούς που έχουν μάθει όλο το εγκώμια απ' έξω είτε επειδή το έχουν μεταφράσει είτε επειδή έχουν φύση ποιητική και ξέρουν από μνήμης όλους τους στίχους κι όλα τα κείμενα.

    Εγώ δε θυμάμαιτίποτε πια. Νομίζω πως εξάντλησα όλην την απομνημονευτική μου ικανότητα. Αλλά δε με ενοχλεί αυτό. Ίσως και να είναι καλύτερα να πάσχεις από ... ΠΔΜ :)

    Και για να μην ξεχαστώ τελείως να πω ότι το απόσπασμα είναι από το Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo του Γαλιλαίου.
    Νομίζω πως οι επιστήμονες και οι ποιητές μιλούν για τα ίδια πράγματα
    ...ανακατεύοντας διάφορους μικρούς χαρακτήρες πάνω σε ένα χαρτί. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Κατερίνα
    Φοβερός ο Γαλιλαίος κια ακόμη πιο απίθανος ο τύπος εκείνος που έγραψε το "Φυσική για ποιητές¨"(αλήθεια ....πως τον ...λένε ωχ συμπτώματα ΠΔΜ)Αντί ν'ανυσηχούμε κάθε φορά για το δυναμικό της μνήμης μας μήπως είναι καλύτερα να λέμε κάθε φορά που ξεχνάμε κάτι ...εν οίδα ότι ουδέν είδα(όπως ο παππούς Σωκράτης..) κι έτσι να ξανανακαλύπτουμε το σύμπαν στο οποίο καταθέσαμε τη γνώση και την εμπειρία μας,στο οποίο σύμπαν εκφυλίζεται η... ΚΥΜΑΤΟΣΥΝΑΡΤΗΣΗ της καθημερινότητας μας?(Παρεπιπτώντως.. με απογοήτευσε λιγάκι ο C.Bruce και τα...κουνέλια του..άσε που ο τύπος είναι και λίγο "ανθέλληνας"..μιας και θεωρεί ότι επειδή ο Αριστοτέλης έκανε λάθος στη αντίληψη του περί κίνησης της Γης όλο ο αρχαιοελληνικός κόσμος πρέπει να θεωρείται ως κακό παράδειγμα αυθεντίας στην επιστήμη!!Ε όχι κύριε εντάξει δεν είμαστε σοβινιστές ούτε γραφικοί τύποι (βλέπε...όπουλος ομάδα Ε ..κτλ)αλλά τουλάχιστον σεβόμαστε ότι κάποιοι άνθρωποι στον αρχαίο κόσμο άσχετα άν είχαμε ή όχι το ίδιο DNA.. έκατσαν και στοχάστηκαν για το Σύμπαν που τους περιβάλλει και προσπαθησαν να το εξηγήσουν...έστω και λανθασμένα μερικές φορές ..ΣΤΟΧΑΣΤΗΚΑΝ ομως προβληματίστηκαν και ξεχώρισαν..ανάμεσα σε άλλους για αυτό και σήμερα μιλάμε για αυτούς..
    Να'σαι καλά και keep reading..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Περασα να αφησω ευχες και χρονια πολλα!
    Ειθε να διαβαζουμε ωραια βιβλια για παντα:-)
    Να περνατε ομορφα!
    Τα λεμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλή σου μέρα Obsidian!

    πολύ χαίρομαι που πέρασες!
    σου ανταποδίδω τις ευχές
    κι ελπίζω πως ένα από τα ωραία βιβλία
    που θα διαβάσω κάποια μέρα
    θα είναι δικό σου ;-)

    καλή χρονιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μία δύσκολη μέρα, μία δύσκολη εβδομάδα, ένας δύσκολος μήνας...όχι όχι, όταν γυρίζεις από μία ομιλία σχετική με την ευφυΐα και το χιούμορ στα μαθηματικά τα ξεχνάς όλα.Ο μαθηματικός περίπατος, παρέα με ανθρώπους με ψυχικά χαρίσματα που τα μοιράζονται απλόχερα, μόνο ευτυχία σου φέρνουν. Όπως το όρισε και ο κύριος Τσιτσώνης σήμερα, χιούμορ είναι η επιθετική στάση ενάντια στα δυσάρεστα συναισθήματα. Κι εκεί που γύρω σου συναντάς την επιθετική στάση ενάντια στη χαρά ή τουλάχιστον στη θέλησή σου να είσαι αισιόδοξος και να μη βαραίνεις τον άλλον με τα δικά σου προβλήματα, σε κοιτούν όλοι τόσο καχύποπτα. Όταν είσαι κουρασμένος και για να ξεκουραστείς και να γεμίσει η καρδιά σου, θες να πας σε μία ομιλία, τότε ναι, το παραμύθι σου (η παρηγοριά σου) είναι ένα βιβλίο! Τα βιβλία μου δεν είναι και τόσα πολλά, αλλά όλα τα αγαπώ και τα «ξέρω». Θέλω να τα βλέπω και κάποια, ίσως, πιο πολύ! Πόσο όμορφο συναίσθημα να μην μπορείς να «αφήσεις» ένα βιβλίο και πόσο αντιστρόφως ανάλογη είναι η θέληση να το τελειώσεις, ενώ ανυπομονείς να μάθεις το «τέλος». Διότι το τέλος κάθε βιβλίου είναι κάτι τόσο δικό μας, του κάθε αναγνώστη, σύμφωνα με τα βιώματά του και τη συναισθηματική του κατάσταση, τα ταξίδια του, την ηλικία του, τα ενδιαφέροντά του. Πόσο μου άρεσε η συνταγογράφηση βιβλίων! Φαντάζομαι ήδη το φαρμακείο του πατέρα μου γεμάτο βιβλία και την αδερφή μου κι εμένα να τα δανειζόμαστε... και γελάω με τον αδελφό μου (που παλεύει στο πανεπιστήμιο ως ερευνητής να βρει δραστικές φαρμακευτικές ουσίες και αντιστέκεται σθεναρά να γίνει έμπορος) να του λεώ: «Το πνεύμα πρέπει να γιατρέψουμε κι όλα τα άλλα λύνονται!» Και μήπως είναι ψέμματα; Ταξίδεψα με τα λόγια σου, Κατερίνα (μου) και θέλω κι εγώ αυτό το σιέλ βιβλίο (το λατρεύω το σιέλ, όπως και το λιλά και το ροζ). Θα κλείσω με ένα σχόλιο σχετικά με εκείνους τους χαρακτήρες που θα ήθελες να αποφύγεις, αλλά δεν αποφεύγεις και που τους συγχωρείς και μεγαλόψυχα πολλές φορές... και που «ορίζουν» τη μέρα σου, αλλά και που ευτυχώς, δεν κρατούν πολύ στο μυαλό σου...διαγράφονται με κάθε όμορφη ανάμνηση που έχεις ή με ένα όμορφο άρθρο που λαμβάνεις για να διάβασεις!
    Σχόλιο: ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ « Ένας αριθμός»
    http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL105/229/1688,5399/
    Υ.Σ. Πόσο μη πραγματικό, πραγματικό είναι!Όχι για τα χρήματα, αλλά για τη φροντίδα, για τη δικαιοσύνη, για τη μη διαφθορά του χαρακτήρα σ’ έναν άνθρωπο, όταν έχει οποιαδήποτε μορφής εξουσία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ, Άννα, για αυτό το ... άνοιγμα της καρδιάς!
      Και για το διήγημα του Τσέχοφ, σε ευχαριστώ, επίσης!
      Ανταποδίδω με ... "Μια ανιαρή ιστορία" :) http://mathandliterature.blogspot.gr/2009/12/blog-post_20.html

      Διαγραφή