ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΦΩΤΑ!

Σήμερα τα Φώτα και οι φωτισμοί... και είθε να βιώσουμε κάποιας μορφής επιφοίτηση κι όλοι εμείς οι πτωχοί τω πνεύματι, επειδή,όπως γράφει και ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο βιβλίο του "ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ " Το μυαλό είναι το φρένο. Σώζει τον άνθρωπο από τον εαυτό του` βάζει ή προσπαθεί να βάλει φρένο στις υπέρμετρες επιδιώξεις του, επειδή μπορεί να προσμετρήσει και τις δυνατότητες και τις συνέπειες. Το μυαλό προσπαθεί κάθε τόσο να μετριάσει τα ένστικτα, τα πάθη, την επιθετικότητα και την αμετροέπεια` συγκρατεί τον άνθρωπο να μη "σπάσει τα μούτρα του" κι άλλοτε το πετυχαίνει, άλλοτε όχι. Όσο καλύτερα λειτουργεί τόσο σπανιότερα ο κάτοχός του τυφλώνεται από αυτόματες συμπεριφορές που προέρχονται από τα έγκατα της βιολογικής του φύσης ή γίνεται έρμαιο επιθυμιών και παθών που ξεχείλισαν`
όταν κάποιος λέει "ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο εαυτός μου" λέει τη μαύρη αλήθεια..."

Θυμηθείτε τον τρίτο τοξότη στην ιστορία του Φραμπέτι "οι αυτόχειρες τοξότες", που κατάφερε το ακατόρθωτο και πέτυχε τον εχθρό του, τον ίδιο του τον εαυτό δηλαδή, στην πλάτη(!)

Και συνεχίζει ο Χαριτόπουλος στο κείμενό του:
"Το μυαλό είναι η μόνη ελπίδα και η μόνη δύναμη που μπορεί να προφυλάξει τον άνθρωπο από τις κακοτοπιές και τις παγίδες που στήνει η φύση του. Μοιραία είναι και η ταύτιση του ανθρώπου με αυτό που κουβαλάει στο κεφάλι του: "το γαρ αυτό νοείν εστίν τε και είναι" (το Είναι μας είναι το μυαλό μας)."

Και με αυτή τη φράση από το "περί φύσεως" του Παρμενίδη κλείνει την παράγραφο 24 του βιβλίου του, το οποίο αποτελείται από 88 παραγράφους αφιερωμένες στη βλακεία που μαστίζει το είδος μας!
Ευτυχώς για το είδος που υπάρχει και μια ομάδα ευφυών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο Παρμενίδης ο Ελεάτης, ο οποίος κατανόησε πλήρως πως η ταυτότητα της ανθρώπινης φύσης είναι το περιεχόμενο του εγκεφάλου του κι ίσως αυτή η θέση να αποτέλεσε τη βάση της αρχαίας ελληνικής σκέψης που διαφοροποιήθηκε εντελώς από τον τρόπο σκέψης των προηγούμενων πολιτισμών, Σουμεριακών, Βαβυλωνικών, Αιγιπτυακών κλπ.


Μακάρι λοιπόν να έχουμε σήμερα,την άγια τούτη μέρα, μια κάποιου είδους επιφοίτηση κι όλοι εμείς οι πτωχοί τω πνεύματι, για να βιώσουμε έστω μια απειροελάχιστη μαρμαρυγή ευφυούς πνευματικότητας, έτσι καθώς -ανέμελα- θα πίνουμε το φραπεδάκι μας ...