ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ...

Είχα ακούσει παλιότερα μια γερμανική παροιμία που έλεγε "αν θέλεις να μάθεις κάτι, κάνε ένα ταξίδι...". Αυτά τα λόγια τα θυμήθηκα πολλές φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού που έκανα πρόσφατα στην Ιταλία, ως συνοδός των μαθητών της τρίτης Λυκείου. Τα βιώματά μου στην επταήμερη δεν επιβεβαίωσαν απλώς την παλιά γερμανική παροιμία, αλλά μου έδωσαν επί πλέον την ευκαιρία να διατυπώσω διάφορες παραλλαγές της με επικρατέστερη αυτήν που λέει "αν θέλεις να μετρήσεις τις πάσης φύσεως αντοχές σου, κάνε ένα ταξίδι με 117 τελειόφοιτους Λυκείου!" :)

Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες σχετικές με την εκδρομή, αναφέρω όμως τη συμμετοχή μου σε αυτήν για να εξηγήσω στους πολλούς φίλους που διαμαρτυρήθηκαν για την πολυήμερη απουσία μου από το blog, ότι ο βασικός λόγος της σιωπής μου είναι η επταήμερη της Γ' Λυκείου. Η προετοιμασία της εκδρομής, με όλα τα τυπικά/γραφειοκρατικά ξεκίνησε τρεις περίπου εβδομάδες πριν από το ταξίδι, ενώ η επανένταξή μου στην κανονική ροή της ζωής απαίτησε περίπου μια εβδομάδα μετά την επιστροφή. Θα μου πείτε, αφού είναι τόσο δύσκολη υπόθεση γιατί πήγα; Πήγα επειδή δεν υπήρχαν συνοδοί! Μόλις και μετά βίας συγκεντρώθηκε ο απαιτούμενος αριθμός καθηγητών που δέχτηκαν να συνοδεύσουν τους μαθητές στην εκδρομή. Και επειδή τα περισσότερα παιδιά μας είναι πολύ καλά παιδιά, είναι τα παιδιά που χάρη σε αυτά έζησα πέρυσι και πρόπερσι πολλές όμορφες στιγμές μέσα στη σχολική τάξη, κάποιες από τις οποίες μάλιστα μοιράστηκα με τους αναγνώστες του blog, δεν θα ήθελα να χάσουν την εκδρομή τους. Γι' αυτό δήλωσα ευθύς εξ αρχής πως δέχομαι να τα συνοδεύσω. Κι έτσι είχα την ευκαιρία να μάθω πολλά και διάφορα. Για παράδειγμα, έμαθα ότι μπορώ να αντέξω τρία συνεχόμενα μερόνυχτα ξάγρυπνη! Αναγκάστηκα επομένως να αναθεωρήσω την άποψη που είχα για τον εαυτό μου, πως δηλαδή χρειάζομαι επτά με οκτώ ώρες ύπνου, ανά δεκάξι περίπου ώρες εγρήγορσης!  

Πραγματικά! Άμα θέλεις να μάθεις τις αντοχές σου, κάνε ένα ταξίδι με εκατό εφήβους και θα αναθεωρήσεις τις απόψεις σου, για το άτομό σου!

Επιστρέφοντας από τη Ρώμη, η υπερένταση και η ταξιδιωτική διάθεση με έκαναν να νιώθω κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος. Σε αντίθεση με τους περισσότερους μαθητές, που είχαν παραδοθεί κατάκοποι πια σε ύπνο βαθύ κι έγερναν τα κορμιά τους με όλες τις δυνατές κλίσεις στα καθίσματα του πούλμαν, εγώ είχα κέφι πολύ και ζωντάνια, οπότε κάποια στιγμή, για να εκτονώσω τη συσσωρευμένη μου ενέργεια, έκοβα βόλτες στο διάδρομο του λεωφορείου. Ένας από τους λίγους μαθητές που ήταν ξύπνιοι, όταν έφτασα δίπλα του, μου είπε: "Κυρία, δεν μας δίνετε καμιά εξίσωση να τη λύσουμε για να περάσει η ώρα;". Πιθανόν να το έλεγε με χιουμοριστική διάθεση, αλλά εγώ το εξέλαβα σοβαρά και σκέφτηκα να του δώσω μια εξίσωση που στο παρελθόν έγινε θέμα μεγάλης συζήτησης, στο mathematica.gr, με αφορμή μια εισήγηση που είχαμε κάνει με τον κο Θωμαΐδη. Πήγα στη θέση μου, πήρα ένα χαρτί κι έγραψα:

 

[Αργότερα θυμήθηκα πως το τριώνυμο της βάσης έχει σταθερό όρο 5 και όχι 7, για να βολεύει περισσότερο, αλλά εκείνη την ώρα αυτό ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια.]

 Επέστρεψα με το ραβασάκι στο χέρι στον μαθητή που μου είχε ζητήσει καμιά εξίσωση, αλλά το παιδί είχε στο μεταξύ χάσει το ενδιαφέρον του. Αντιθέτως δυο άλλοι μαθητές, συγκεκριμένα μια μαθήτρια της Θεωρητικής και ένας μαθητής της Θετικής, έδειξαν να ενθουσιάζονται στη θέα της εξίσωσης. Μου ζήτησαν χαρτί και μολύβι για να τη λύσουν και αφού τους προμήθευσα με τα απαραίτητα, επέστρεψα στη θέση μου. Σε λίγα μόνο λεπτά ήρθαν τα παιδιά να μου δείξουν τις λύσεις τους.  Ήταν σειρά μου να ενθουσιαστώ, βλέποντας τι είχαν γράψει. Η μαθήτρια έκανε μια προσέγγιση βασισμένη σε θεμελιώδεις γνώσεις, όπως φαίνεται στη λύση της:

 Ο μαθητής αντιθέτως περιέπλεξε τα πράγματα, χρησιμοποιώντας πιο σύνθετη μέθοδο, που  απορρέει υποθέτω από τη γνώση που είχε προσφάτως αποκτήσει μελετώντας στον Διαφορικό Λογισμό την παραγώγιση σύνθετων εκθετικών συναρτήσεων.

 Ενώ σχολίαζα ακροθιγώς τις λύσεις τους, τα δυο παιδιά με άκουγαν με ενδιαφέρον και ζητούσαν να μάθουν περισσότερα. Τους εξήγησα πως οι λύσεις τους παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από διδακτικής πλευράς, οπότε η μαθήτρια με ρώτησε: "Θα τις ανεβάσετε στο facebook, κυρία;". "Στο facebook όχι, αλλά πιθανότατα θα τις αξιοποιήσω με κάποιον τρόπο στο μέλλον, Κατερίνα", της απάντησα. "Μπορώ να κρατήσω τις λύσεις σας;". Έγνεψαν καταφατικά και μου τις έδωσαν. Και εκείνη τη στιγμή, επιστρέφοντας από τη Ρώμη, μιλώντας με την Κατερίνα και τον Αχιλλέα, ένιωσα μέσα μου μεγάλη χαρά που συνόδευσα  στην επταήμερη τα παιδιά...

Κάνοντας ένα ταξίδι αναμφιβόλως μαθαίνεις κάτι.
Κάνοντας όμως μια εκδρομή με τους τελειόφοιτους του Λυκείου, σίγουρα μαθαίνεις πολλά.

Και με την ευκαρία αυτή, εύχομαι σε όλους το 2014 να είναι μια καλύτερη χρονιά!