"γράμμα σ΄ ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ"

Ναι. Γράμμα σε ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ, επειδή:

"Οι δρόμοι αυτής της χώρας είναι άνετοι και στρωτοί, τ' αυτοκίνητα αυτής της χώρας είναι αναπαυτικά. Κι εγώ δεν γεννήθηκα γλάρος. Τι με συμβουλεύεις, παιδάκι; Να πάω μπροστά ή να γυρίσω πίσω; Γυρίζοντας θα είναι χειρότερα: πρέπει να ξανακάνω αυτό το κομμάτι του δρόμου, το εφιαλτικό. Προχωρώντας, αντίθετα, ίσως  οι  προοπτικές να είναι καλύτερες. Αν τολμούσα να χρησιμοποιήσω ένα σχήμα ρητορικό, θα μπορούσα να πω ότι οδηγώ το αμάξι σε ένα δρόμο όμοιο με τη ζωή μου: γεμάτο λακκούβες και πέτρες, γεμάτο δυσκολίες. Γνώρισα κάποτε ένα συγγραφέα που έλεγε: καθένας έχει τη ζωή που του αξίζει. Πώς να ισχυριστεί κανείς ότι στον φτωχό αξίζει για πάντα η φτώχεια, στον τυφλό η στέρηση της όρασης;
Ήταν άνθρωπος ανόητος, έστω κι αν η συγγραφική του προσφορά έδειχνε εξυπνάδα. Μα και η γραμμή που χωρίζει την εξυπνάδα από τη βλακεία είναι σχεδόν αόρατη, θα τη διαπιστώσεις. Αλήθεια, αν τύχει ποτέ να σπάσει, τα δυο αυτά πράγματα γίνονται ένα, όπως η αγάπη και το μίσος, η ζωή και ο θάνατος, το να είσαι άνδρας ή γυναίκα..."*

"Τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή. Τους έκλεισαν ακόμα και την πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μην επικοινωνούν με τον έξω κόσμο."**

 Στις μέρες μας  έχει σπάσει κάθε διαχωριστική γραμμή...Η βλακεία έχει κατακτήσει τα πάντα. 
Έχει σπάσει κάθε μέτρο, κάθε αξία, κάθε έννοια  ανθρωπιάς...
Και όταν σπάζει η γραμμή αυτή η διαχωριστική, τούτο το λεπτό νήμα, τότε δεν γίνεται πλέον καμιά διάκριση ανάμεσα σε αγάπη και μίσος, ανάμεσα σε δικαίωμα και υποχρέωση, ανάμεσα σε ανθρώπους και  ποντίκια,  ανάμεσα σε ζωή και σε θάνατο...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------
*Από το βιβλίο της Οριάνας Φαλλάτσι, "γράμμα σ' ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ", εκδόσεις Πάπυρος 1976
** Από την  "καταγγελία εργαζόμενης στη MARFIN" , την οποία  έχουμε όλοι την υποχρέωση να διαβάσουμε..