Ο Πολ Έρντος (1913-1996), "ο άνθρωπος που αγαπούσε τους αριθμούς", όπως τον χαρακτηρίζει ο Πολ Χόφμαν στο βιβλίο του με τον ομώνυμο τίτλο, , κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες καφέ- όπως οι περισσότεροι μαθηματικοί άλλωστε -για να είναι παραγωγικός σχεδόν είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο. Ο Έρντος συνήθιζε να λέει πως οι μαθηματικοί είναι μηχανές που καταναλώνουν καφέ και παράγουν θεωρήματα και αναμφιβόλως η παραγωγή θεωρημάτων ήταν για τον Πολ Έρντος μια διαδικασία...φασόν, αφού τα παρήγαγε μαζικά! Στα συνέδρια που πήγαινε, σπάνια παρακολουθούσε τις προγραμματισμένες διαλέξεις. Συνήθως καθόταν σε δωμάτια του ξενοδοχείου με άλλους μαθηματικούς και καταπιάνονταν με την απόδειξη θεωρημάτων. Μια μέρα στο ξενοδοχείο Μάριοτ, στο Σαν Αντόνιο, είχε καταλάβει το δωμάτιο κάποιου άλλου και εργαζόταν - ταυτόχρονα - με άλλους έξι μαθηματικούς, ο καθένας από τους οποίους είχε μπροστά του ένα ξεχωριστό πρόβλημα. Ο Έρντος όμως καταπιανόταν ταυτόχρονα με έξι διαφορετικά προβλήματα (!!!), κάνοντας υποδείξεις σε όλους και απαντώντας σε ερωτήσεις, όπως "τι γίνεται με το 647; Είναι πρώτος; Δεν μπορώ πια να τους υπολογίσω με το μυαλό..." Και ο Έρντος απαντούσε...
Με την ίδια ευκολία χειριζόταν τους πρώτους αριθμούς και ο νεαρός ιταλός μαθηματικός Ματία Μπαλοσίνο, γιος του Πιέτρο και της Αντέλε, αν δε με απατά η μνήμη μου.
Ο Ματία έβρισκε τους πρώτους αριθμούς συναρπαστικούς, επειδή πίστευε πως είναι αριθμοί...καχύποπτοι και μοναχικοί! Ειδικά οι δίδυμοι πρώτοι, τα ζεύγη δηλαδή των πρώτων που βρίσκονται δίπλα δίπλα ή καλύτερα σχεδόν δίπλα δίπλα, αφού ανάμεσά τους παρεμβάλλεται ένας άρτιος που τους εμποδίζει να έρθουν σε κανονική επαφή(!) ήταν η μεγάλη αγάπη του Ματία.
"Αριθμοί όπως το 11 και το 13 ή το 17 και το 19...
Αν έχεις υπομονή να προχωρήσεις με το μέτρημα, ανακαλύπτεις πως αυτά τα ζεύγη σταδιακά λιγοστεύουν. Πέφτεις σε πρώτους αριθμούς όλο και και πιο απομονωμένους, χαμένους στον σιωπηλό και ρυθμικό χώρο που αποτελείται αποκλειστικά από ψηφία και βιώνεις το εναγώνιο προαίσθημα ότι τα ζεύγη που συνάντησες ίσαμ' εκεί ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, πως η πραγματική τους μοίρα είναι να μένουν μόνοι. Έπειτα, ακριβώς τη στιγμή που ετοιμάζεσαι να παραιτηθείς, όταν δεν έχεις πια κέφι να μετρήσεις, νά σου πάλι άλλοι δυο δίδυμοι μπροστά σου, σφιχτά δεμένοι ο ένας με τον άλλον."
Σίγουρα, αν ο Ματία Μπαλεσίνο, είχε γνωρίσει τον Πολ Έρντος θα είχαν κάνει δημοσιεύσεις μαζί και θα έφερε τον πολύ τιμητικό αριθμό "Έρντος 1", που είχαν όσοι μαθηματικοί -και όχι μόνο - είχαν συνυπογράψει κάποια εργασία μαζί του. (Ο Χανκ Άαρον, παίκτης του μπέιζμπολ είχε υπογράψει μια μπάλα του μπέιζμπολ μαζί με τον Έρντος κι έτσι θεωρήθηκε πως διέθετε κι αυτός τον αριθμό"Έρντος 1"!)
Μια συνεργασία όμως μεταξύ Έρντος - Μπαλοσίνο θα ήταν σίγουρα ανέφικτη κι αυτό επειδή απλούστατα ο Ματία δεν είναι παρά μόνο το αποκύημα της φαντασίας του Πάολο Τζορντάνο. Είναι ο ένας από τους δύο νεαρούς ήρωες στο μυθιστόρημα "La solitudine dei numeri primi", το πρώτο μυθιστόρημα του μόλις 28χρόνου Τζορντάνου, το οποίο κέρδισε μια σειρά από διακρίσεις και στη χώρα μας κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ.
Η άλλη ηρωίδα στο μυθιστόρημα είναι η Αλίτσε Ντέλα, η φίλη του Ματία.
...Ο Ματία σκεφτόταν πως εκείνος και η Αλίτσε ήταν δύο δίδυμοι πρώτοι, μόνοι και χαμένοι, γειτονικοί, όχι όμως αρκετά ώστε να αγγίζονται στ' αλήθεια. Σ' εκείνη δεν το είχε πει ποτέ...
"Ο Πάολο Τζορντάνο μας δίνει ένα μυθιστόρημα με ήρωες δυο νέα παιδιά που το καθένα αναγνώρισε στο άλλο τη μοναξιά του, ένα βιβλίο μαθηματικής ευαισθησίας, όπου η τέχνη των αριθμών και η αριθμητική του λόγου και των συναισθημάτων συναντιούνται με συγκλονιστικό και βαθιά ανθρώπινο τρόπο."
Είναι τόσο γεμάτο το άρθρο σου που άλλα λόγια περιττεύουν. Το βιβλίο αυτό είναι ένα ακόμη από αυτά που αναδεικνύουν την ομορφιά που σημαίνουν για κάποιους ανθρώπους τα μαθηματικά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ξανθιά είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχικά σε ευχαριστώ πολύ που μου πρότεινες να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο.
Συμφωνώ μαζί σου, (...όχι στο ότι το άρθρο μου είναι γεμάτο... ευχαριστώ),στο ότι το βιβλίο αναδεικνύει την ομορφιά που βρίσκουν κάποιοι στα μαθηματικά και περιμένω πως και πως να το διασκευάσεις για τη θεατρική ομάδα του σχολείου σου.
Καλή επιτυχία στη σημερινή σας παράσταση
Ο χρηστος ευαγγελινος είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήγεια σου Χρήστο!
ναι, είσαι σαφής και η εντύπωσή σου δε διαφέρει και πολύ από τη δική μου, αυτό που με ζορίζει όμως είναι πως μια τέτοια θέση είναι σύμφυτη με αυτό που λέμε "πλατωνικό ρεαλισμό" κι εδώ φαίνομαι πολύ αντιφατική, αφού δηλώνω κατ' επανάληψη οπαδός του ... Πρωταγόρα!
Διαβάζω το βιβλίο του Γ. Ρουσούπουλου,
"Μαθηματικός Ρεαλισμός" αυτές τις μέρες. Δες τι γράφει στη σελίδα 14
"Ο μαθηματικός πλατωνισμός είναι το δόγμα σύμφωνα με το οποίο οι φυσικοί αριθμοί, οι πραγματικοί αριθμοί και άλλες μαθηματικές οντότητες υπάρχουν αντικειμενικά, ανεξάρτητα από το υποκείμενο. Ο ρεαλισμός μπορεί να νοηθεί ως το δόγμα σύμφωνα με το οποίο υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα που είναι ανεξάρτητη από μας και τις δυνατότητές μας: Αυτό που μπορούμε να γνωρίσουμε και να νοήσουμε δεν εξαντλεί την πραγματικότητα." κλπκλπ
είναι σα να λέμε πως ο κόσμος των θεμελίων, ο κόσμος της φύσης, υπάρχει εκεί και χωρίς εμείς...
Πιστεύω ότι ακριβώς επειδή είναι 28χρονών νέος ο Πάολο Τζιορντάνο έγραψε αυτήν τη γλυκιά ιστορία και όχι ότι φταίει η ηλικία του που έγραψε μόλις τώρα το πρώτο του μυθιστόρημα. Αυτό που εννοώ είναι ότι αν αφουγκραστούμε ειλικρινά και έντιμα τους μικρότερούς μας, νομίζω θα ακούσουμε θαυμαστά πράγματα που δεν τα περιμένουμε. Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου. Ξέρεις πόσο εκτιμώ τη γνώμη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Υπόθεση Ρίμαν: η εμμονή με τους Πρώτους Αριθμούς"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το βιβλίο είχα ξεκινήσει πριν από λίγο καιρό αλλά κάπου κόλλησα. Στην 100 σελίδα αν θυμάμαι καλά. Θα το ξαναπιάσω όμως, ήταν ωραίο βιβλίο. Μετά θα διαβάσω και αυτό που παρουσιάζεις. Τα λέμε!
Γεια σου Αλέξανδρε, καιρό έχω να σε..δω στο blog!
ΑπάντησηΔιαγραφήη "Υπόθεση Ρίμαν: η εμμονή με τους Πρώτους Αριθμούς",του Τζον Ντέρμπισαϊρ στην εξαιρετική μετάφραση του Τεύκρου Μιχαηλίδη, είναι ένα αρκετά δύσκολο βιβλίο! Κι εγώ δυσκολεύτηκα να το τελειώσω ως προς το μαθηματικό του μέρος. Το θετικό όμως με το βιβλίο είναι ότι μπορεί να το διαβάσει και κάποιος που δεν έχει την παραμικρή ιδέα από μαθηματικά, αφού ο Ντέρμπισαϊρ διακρίνει τα κεφάλαια σε άρτια και περιττά με τα πρώτα να έχουν το ιστορικό υπόβαθρο και τα δεύτερα να περιγράφουν τις μαθηματικές τεχνικές. Αυτό καθιστά πολύ ιδιαίτερο το βιβλίο.
Όσο για το "η μοναξιά των πρώτων αριθμών" του Τζορντάνο, είναι ένα μυθιστόρημα που αφορά στα προβλήματα δυο νέων ανθρώπων με ιδιαιτερότητες που τους ωθούν σε μια αδιαπέραστη μοναξιά, όχι ασυνήθιστη στην εποχή μας.
Σίγουρα δεν απαιτείται από τον αναγνώστη καμιά απολύτως μαθηματική γνώση. Για την ανάγνωσή του είναι αρκετή η στοιχειώδης ανθρωπιά που διαθέτει ο καθένας μας.
Νομίζω πως θα αρέσει και στη Βασιλική...
φιλιά