"ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ", έντεκα συν μια...

Έντεκα διηγήματα από τον εξωτικό κόσμο των μαθηματικών

Τα μαθηματικά ως επιστήμη αποκαλύπτουν τα ορθολογικά θεμέλια του κόσμου μας και παράλληλα δίνουν έρεισμα για φιλοσοφικές προεκτάσεις. 
Ήταν επόμενο να γοητεύσουν τον Ζήνωνα, τον Άμποτ και τον Μπόρχες, δίνοντας έμπνευση και μέθοδο για ιστορίες και πειράματα σκέψης που εξετάζουν τον κόσμο μας από το μηδέν ως το άπειρο, από τον άνθρωπο ως το σύμπαν.

Χιούμορ και δράμα, ευφάνταστες αφηγήσεις και νοητικές αναζητήσεις. Τα διηγήματα που φιλοξενούνται σ' αυτήν την ανθολογία μας προσφέρουν μαθηματικά λογοπαίγνια, τοπολογικούς λαβύρινθους, γεωμετρικές περιπέτειες: ένας άνθρωπος που παγιδεύεται σε μια χώρα δύο διαστάσεων, ένας φοιτητής που πρέπει να βρει τρόπο να ξεφύγει από μια συμφωνία με τον διάβολο, ένας πόλεμος με εξωγήινους που διεξάγεται αποκλειστικά με την απόδειξη μαθηματικών θεωρημάτων, ένα τρένο που εξαφανίζεται από τις ράγες του...

Ένα απόσπασμα από το οπισθόφυλλο του βιβλίου ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ. Πρόκειται για έντεκα διηγήματα που επέλεξε και μετέφρασε ο Χριστόδουλος Λιθαρής. Το βιβλίο κυκλοφόρησε προσφάτως από τις εκδόσεις αλεξάνδρεια και έχει κάτι κοινό με το δικό μου βιβλίο, με τον Γιάννη που αγάπησα! Τι;

Και στα δύο βιβλία προλογίζει, με τον δικό του μοναδικό και απολαυστικό τρόπο, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης!

Όμως η δωδέκατη ιστορία που προοικονομεί ο τίτλος της ανάρτησης δεν είναι το δικό μου βιβλίο, δεν είναι ούτε ο Γιάννης που αγάπησα, ούτε ο Κώστας που αγαπώ, ούτε ο x, ο y κι ο z, που -τυχόν- θα αγαπήσω στο μέλλον. 

Η δωδέκατη ιστορία δεν είναι ούτε το δεύτερο βιβλίο που αναφέρεται στην αφίσα, Ο μαθηματικός και ο δικαστής, εκδόσεις αλεξάνδρεια, μετάφραση Τεύκρου Μιχαηλίδη,  που θα παρουσιαστεί μαζί με τις έντεκα ιστορίες στις 22 Ιουνίου στο Publc, όπου θα σας περιμένουμε στην περίπτωση, βέβαια, που δεν έχετε φύγει για Χαλκιδική και παραμένετε ακόμη στην ερωτική Θεσσαλονίκη...

Η δωδέκατη ιστορία έχει να κάνει με μια συζήτηση που είχα σήμερα στο σχολείο, την ώρα της αναμονής των θεμάτων, αλλά σεβόμενη τα παιδιά που συμμετέχουν στο Διαγωνισμό,  τον οποίον εμείς επιμένουμε να αποκαλούμε -άλλοτε Πανελλήνιες και άλλοτε Πανελλαδικές- Εξετάσεις, την κρατώ για να τη γράψω την επόμενη Τετάρτη, αν στο μεταξύ δεν έχουν προκύψει μια ντουζίνα καινούριες ιστορίες μαθηματικής φαντασίας, από αυτές που φτιάχνονται στο μυαλό ανθρώπων σαν κι εμένα, που λίγο τα Μαθηματικά (με Μ κεφαλαίο) λίγο ο Έρωτας, λίγο το κρασί, λίγο η θάλασσα ξετυλίγουν σαν κουβάρι, που άλλοτε οδηγεί στην έξοδο από τον (τοπολογικό) λαβύρινθο κι άλλοτε τεντώνεται σαν σκοινί για ακροβάτες στο ... μεγάλο μας τσίρκο!

Ακροβατώντας  μεταξύ φανταστικού και πραγματικού,  μεταξύ λογικής και ευαισθησίας, μεταξύ Μαθηματικών και Λογοτεχνίας, μετρώ τις μέρες, μέχρι εκείνη την Παρασκευή, που θα ανταμώσουμε ξανά, για να τα πούμε από κοντά, όπως την προηγούμενη φορά...