Όλοι έχουμε πρόσβαση...

"Όταν ήμουν μικρότερη και προσπαθούσε [ο πατέρας μου] να μου εξηγήσει ότι η Γη είναι μια πελώρια σφαίρα, θυμάμαι ότι με είχε πάρει στην παραλία, λίγο μετά το Λευκό Πύργο, και με ρώτησε αν μπορούμε να δούμε από κει την Κατερίνη, μια ημέρα που είχε πολύ καθαρή ατμόσφαιρα"

"Μπορούμε, δεν μπορούμε; Αν χρησιμοποιήσουμε κιάλια φυσικά...", απάντησε επιφυλακτικά ο Μάνος.

"Κι όμως δεν μπορούμε!", είπε θριαμβευτικά η Αρετή.

"Μα η Κατερίνη απέχει απ΄τη Θεσσαλονίκη εξήντα πέντε χιλιόμετρα και στην ευθεία πολύ λιγότερο, τριάντα ή σαράντα χιλιόμετρα υποθέτω... Ο Όλυμπος είναι πολύ πιο μακριά και όμως τον βλέπουμε!", επέμενε ο Μάνος με περισσότερο σθένος αυτή τη φορά.

"Ξεχνάς όμως ότι η Γη είναι σφαιρική! Η Κατερίνη δεν φαίνεται επειδή είναι κάτω από τον ορίζοντα της Θεσσαλονίκης. Ή για την ακρίβεια απο τον ορίζοντα κάποιου που βρίσκεται στην παραλία της Θεσσαλονίκης..."

Η Αρετή και ο Μάνος, που διαφωνούν στο αν η Κατερίνη είναι ορατή από τη Θεσσαλονίκη είναι δυο μαθητές της Α' Λυκείου! Ο παραπάνω διάλογος μάλιστα, δηλαδή το απόσπασμα που έχω γράψει, έπεται μιας σύντομης διάλεξης της Αρετής σχετικά με την κίνηση του ...γνωστού μήλου του Νεύτωνα και την κίνηση της Σελήνης γύρω από τη Γη. Η Αρετή στη   διάλεξή της περιέγραψε αναλυτικά το νοητικό πείραμα του Νεύτωνα, σύμφωνα με το οποίο ένα μήλο, κάτω από κατάλληλες συνθήκες μπορεί να μπει στην ίδια τροχιά με τη Σελήνη γύρω από τη Γη...

Πιθανόν να αναρωτιώσαστε πού έχω συναντήσει αυτά τα δύο φιλομαθή παιδιά και για ποιο λόγο θέλω να δημοσιεύσω τη μεταξύ τους συζήτηση. Θα ξεκινήσω από το δεύτερο. 

Εδώ και πολύ καιρό θέλω να γράψω κάτι σχετικό, επειδή το θέμα της συζήτησης των δύο παιδιών έφτιαξε ωραίες εικόνες στο μυαλό μου! Και πώς να μη συμβεί αυτό, αφού γίνεται  αναφορά στην πλέον αγαπημένη μου για περίπατο περιοχή, την παραλία της Θεσσαλονίκης! 

Ειδικά μάλιστα τις Κυριακές, ο απογευματινός δίωρος περίπατος παρέα με τη φίλη μου, την Κατερίνα, έχει ιδιαίτερη γοητεία. Η συζήτησή μας -περί παντώς του επιστητού και όχι μόνο περί θεμάτων που άπτονται αυστηρώς του γυναικείου ενδιαφέροντος- επενδύει συναισθηματικά την ήδη ερωτικά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα!

Με ένα τέτοιο προσωπικό βίωμα, πώς θα μπορούσα να μείνω ασυγκίνητη ακούγοντας δυο νέα παιδιά να αναφέρουν στην κουβέντα τους την παραλία και μάλιστα να θέτουν ερωτήματα τύπου: 

"Από την παραλία της Θεσσαλονίκης μπορούμε να δούμε την Κατερίνη;"! 

Όχι, δεν μπορούμε να δούμε την Κατερίνη. Ούτε με κιάλια! Μας εμποδίζει η καμπυλότητα της γήινης σφαίρας. Βλέπουμε όμως τον ευσταλή Όλυμπο, που φτάνει στα σύννεφα και γίνεται κόκκινος από το πάθος του ανοιξιάτικου δειλινού... 

Πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η ώρα στην παραλία! Αρέσει σε εμένα και σε μισό εκατομμύριο άλλους κατοίκους, που συνωστίζονται περιδιαβαίνοντας πλάι στη θάλασσα. Αφήνουν τις έγνοιες τους στον ρυπαρό αφρό του Θερμαϊκού και παίρνουν ενέργεια για τη βδομάδα που ξεκινάει...

         Ο Όλυμπος, η Κατερίνη, η παραλία της Θεσσαλονίκης, ο έρωτας, 

ο ανεκπλήρωτος έρωτας, ο Σίσυφος, η Σελήνη, ο Νεύτωνας, το μήλο... 

Λέξεις που φτιάχνουν στο μυαλό μου εικόνες και ανασύρουν μνήμες. 

Μέρες Μαρτίου, μέρες ποίησης, μέρες σιωπής... 

Ώρες ανάγνωσης και ώρες γραφής.

Την Αρετή και τον Μάνο τους γνώρισα δυο χρόνια πριν. Μαζί με τον Αλέξανδρο, οι τρεις τους είναι οι πρωταγωνιστές στο βιβλίο του φίλου μου, του Θοδωρή Πιερράτου, "Καταραμένη Φυσική"!. Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2019, από τις εκδόσεις  πηγή, αλλά εγώ το είχα διαβάσει το καλοκαίρι του 2017, όταν ο Θοδωρής μου το έδωσε στην αρχική του μορφή, σε αρχείο pdf, όταν ήταν ακόμη υπό ...διαμόρφωση!

Τώρα όμως είναι ένα έντυπο. Ένα χειροπιαστό βιβλίο! Ένα μυθιστόρημα Νεανικής Λογοτεχνίας, καθαρά προσχηματικό, καθώς ο σκοπός του είναι να αναδείξει την ομορφιά της Φυσικής. Και το καταφέρνει. Αλλά στο περιεχόμενο του βιβλίου θα επανέλθω, εν καιρώ.

Προς το παρόν θα αντιγράψω μόνο τα λόγια της Αρετής δύο σελίδες μετά από το παραπάνω απόσπασμα.

"Σίγουρα ο Νεύτωνας ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, μία μεγαλοφυΐα. Μπορεί να είδε το μήλο να πέφτει, μπορεί και όχι. Μπορεί να έφτανε στα ίδια συμπεράσματα ξεκινώντας από άλλα ερεθίσματα. Μπορεί και όχι! Ποιος ξέρει; Ίσως κάποιος άλλος και όχι αυτός να ανακάλυπτε τους νόμους του ή να κατέληγε στα ίδια συμπεράσματα. Εξάλλου, όλοι έχουμε πρόσβαση στη φύση μέσα από την παρατήρηση και τα πειράματα".

Η υπογράμμιση είναι δική μου, δεν είναι του Θοδωρή!

Την έκανα επειδή θέλω να τονίσω πως  συμμερίζομαι την άποψη της Αρετής!

Πιστεύω κι εγώ πως όλοι έχουμε πρόσβαση στη φύση. Και στη γνώση έχουμε πρόσβαση, στα Μαθηματικά και στη Φυσική.

Έχουμε πρόσβαση στον ... εαυτό μας, όπως έχουμε και στον άλλον!
Έχουμε πρόσβαση στη φιλία, στην αγάπη και στην αρετή!

Αν  μπαίνουμε,  πότε πότε, σε ρόλο ...παρατηρητή! 

Κι αν τολμάμε να κάνουμε πειράματα, νοητικά και μη...